December 2020

Marina di Ragusa 2 (Sicilië)

December, de laatste maand van dit jaar al weer. Het gaat allemaal wel heel erg snel. Zelfs dit toch behoorlijk, wat mogelijkheden betreft, beperkte jaar is weer voorbij gevlogen. Deze maand hebben we vooral besteed aan heel veel wandelen en enkele feestjes. Het klussen hebben we maar even in de ijskast gezet want we hebben een auto en die is ditmaal niet goedkoop. Dat, samen met dat je nu nooit weet hoe het er over een week uitziet met je vrijheden, zorgt ervoor dat we elke mogelijkheid aangrijpen op pad te gaan.

1 december, we doen een wandeling in een natuurgebiedje bij Modica.

Zo zie je maar weer, nooit zo maar op de rand van een weggespoelde weg gaan staan. Er zit niets meer onder!

Een heel aparte paddestoel.

Op de terugweg stoppen we nog even in Donnalucata. Daar zijn een paar zoetwaterbronnen in het strand.

Gelukkig op tijd weer terug voor het Happy Hour. Dat is nu vanwege dat corona gedoe van 15.00 tot 18.00 en maximaal 4 per tafel aan 6 tafels.

3 december is een grauwe stormdag. We gaan even uitwaaien op de oost pier.

’s Avonds kalmt het af en trekt de lucht weer een beetje open.

4 december weer een potje boulle. Het zand is zo zacht dat de ballen niet rollen. Dan moet je in één keer goed gooien.

5 december gaan we voor het sinterklaasfeest nog even een wandeling doen met Mats en Eva. Onderweg weer mooie bloemetjes.

Op de heenweg een zeer steile afdaling. Dat betekent dus weer klimmen op de terugweg. We doen 10 kilometer met zo’n 400 meter neer en op.

In plaats van Sinterklaas vieren hebben we, met de Nederlanders in de haven, de Beentjes van Hildegard (Herman Finkers film) gekeken op de Wahoo. De volgende ochtend worden we gewekt door een enorme hagelbui. Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar door dat kiertje in de kuiptent net onder de overkapping komen hagelstenen naar binnen.

En het stormt ook weer behoorlijk.

7 december. We doen een wandeling in een natuurgebied net zuid van Giarratana. We zijn met 8 man in twee auto’s (Britt, Angelina, Wahoo en Safari).

Kijk, heel belangrijk! Mondkapje voor en je handen ontsmetten voor je het park in gaat!!!!!

Een water(graan)molen. Dat hoge ding in het midden is de val goot voor het water op het schoepenwiel waarmee de steen wordt aangedreven. Alles prachtig (van Europees geld) gerestaureerd.

Een flinke klim, maar alles op mooie betonpaadjes. Vanwege het slechte weer van de afgelopen week hebben we een wandeling over goed verharde paden uitgezocht.

Vijfhonderd meter hoger hebben we een prachtig uitzicht.

Lunch! Nadeel van die wandelingen in de bergen is dat het hier altijd flink kouder is dan op zeeniveau. Je moet het echt van de zon hebben.

Kijk, nog meer Europese subsidie. Elke 30 meter een lichtmast met windmolen, zonnepaneel en accu’s op een amper gebruikt afgelegen landweggetje.

Eén van onze buren heeft al heel wat kerstsfeer in de kuip gemaakt.

Dan moeten wij ook maar eens beginnen. Sinterklaas is ten slotte al weer terug naar Spanje.

10 december. Het is koud vandaag, maar tussen de boulle wedstrijden door doen we toch even een biertje.

11 december. Een wandeling net zuid van Vittoria. Slechts 200 meter boven zeeniveau en het is weer mooi weer, dus niet koud.

Tja, wat is dit. Leek een afgebrand boompje of zo, maar veert alsof het rubber is. Zal wel een zwam zijn of zoiets.

Weer één van die prachtige verlaten oude villa’s.

13 december. Vanavond gaan we Santa Lucia (een Zweeds feest ter ere van de zonnewende) vieren bij Mats en Eva aan boord. We nemen Mats en Eva eerst even mee naar het Santa Lucia kapelletje bij Chiaramonte. Deze is het hele jaar dicht, maar nu open omdat de Sicilianen vinden dat Santa Lucia van Sicilië komt.

Daarna doen we daar nog even een wandeling.

En dan drinken we glögg en eten we lussefika, lussebullar en pepparkakor op de Angelina.

Zo, weer een feestje. Eén van de medeliggers (Steve, Silver Fox) is jarig en nodigt de hele haven uit voor bubbels en gebak op de main pontoon.

15 december, klaar voor een volgende wandeling. Ondanks de ruim 25 graden toch in lange broek en trui, want we gaan weer de bergen in.

10 man (en vrouw en alles wat daar tussen zit natuurlijk) en een hond deze keer in 3 auto’s. Zelfde groep als de vorige keer + Dave en Luda van Bobcat.

We kiezen een natuurgebied zo’n 5 kilometer noord van Chiaramonte en hebben een prachtig uitzicht op de Etna, zo’n 80 kilometer verderop.

Onderweg weer hele mooie bloempjes. Lijkt op een krokus, maar deze (hij of zij?) heet Iris Latifolia. Die zie je hier vrij veel.

Wederom een flinke klim, maar over goed verharde paden.

Boven aangekomen zien we de Etna nog beter. Hij rookt een klein beetje.

Zo, en nu afdalen naar dat meertje. Daar gaan we lunchen.

Op de terugweg zien we een slagveld aan stekelvarken naalden.

Ook hier komen we weer langs een schitterende verlaten villa.

Het laatste stuk gaat over een oud romeins pad. Helaas komen de romeinen niet meer zo aan het onderhoud toe.

Paula is al enkele weken bezig zelf geplukte olijven eetbaar te maken. Ongeveer de helft drijft en de andere zinkt. Geen idee waarom.

De 20e moeten we de auto in Catania omruilen voor een nieuwe. Helaas is het vies regenachtig weer vandaag. Toch gaan we nog even een stukje wandelen bij Cava Grande.

Als we terugkomen op de haven blijkt het ook hier niet droog gebleven te zijn.

Wel hele aparte luchten…

De 21e weer een groepswandeling, bij Chiaramonte. 11 plus een hond dit keer. Catherine van Rocco One heeft zich bij de groep aangesloten.

Het begin gaat over mooie beton paden.

Dan na zo’n 8 kilometer nemen we een short cut.

we snijden 2 kilometer af, maar het kost energie voor 5 kilometer!

Lunch op 800 meter hoogte, maar wel in de zon.

Inmiddels zijn de nieuwe schroeven aangekomen. We gaan ze binnenkort (hoop ik) monteren. Onder water!

22 december. Een wandeling bij Donnafugata. Daar staat een heel mooi kasteel.

We lopen een kilometer of 5 naar het noordoosten en weer terug. Op het keerpunt een mooie bloemenweide.

Een hele flinke stier achter een wrak hekje…..

De 23e gaan we naar Cava d’ Ispica. Dit is een kloof met vele grotwoningen in de wanden stammend uit de prehistorie tot aan de bronstijd. Het museum is dicht, maar we wandelen een kilometer of 10 door de kloof en komen langs vele grotwoningen.

Houkje ziet deze wel zitten. Een twee kamer woning met een mooi uitzicht en voldoende afstand tot de buren.

Zo, weer bijna terug bij de auto.

24 december. Het grootzeil ligt na een paar kleine reparaties bij de zeilmaker al weer een aantal dagen in het voornet te wachten op een windstille dag. Die hebben we vandaag, dus kunnen we het zeil er weer op zetten.

25 December, kerst. Wegens het corona gedoe en de verwachte familiebezoeken is heel Italië voor een aantal dagen weer naar code rood gegaan. Dat betekent allemaal thuis blijven. Gelukkig voelen wij ons hier allemaal thuis!

Eerst maar even een biertje.

En een wijntje.

Proost!

Strak na het eten gaan we om cadeautjes dobbelen. Bij een 1 of een 6 mag je er één pakken, bij een 6 mag je dan nog een keer. Tot alles op is, dan gaan we nog 21 minuten (er waren 21 cadeautjes) door met dobbelen en mogen nu stelen van een ander….

Maar eerst een Zweeds voorgerecht. Daarna Nederlandse mosterdsoep.

Dan een hoofdgerecht van rollade met rozenbottel saus, boontjes, bloemkool overgoten met yoghurt basilicumsaus en gebakken aardappels.

En dan het cadeautjes spektakel.

Daarna een Fins nagerecht. Slagroom- en chocoladetaart met granito ijs topping. Daarna nog de koffie en borrelronde en zo is 1e kerstdag ongemerkt overgegaan in 2e kerstdag.

Tweede kerstdag hebben we besteed aan het bijkomen van de 1e en de dag daarna was het prutweer. Nu is het weer maandag, dus groepswandeling. De groep is inmiddels 12 man en een hond groot dus het wordt al een heel event. Helaas, deze rivier is iets te diep. We moeten een andere ingang van het natuurgebied zoeken.

Dat lukt, alleen wordt dit pad ook door koeien gebruikt. En niet een beetje!

Verderop is het beter.

11 kilometer verder en nog 3 te gaan naar de auto’s.

29 December doen we een rondje noord van Ragusa Ibla.

De wandeling gaat deels over paden die onderdeel uitmaken van koeien weiden. En de koeien hebben hier horens en er lopen ook stieren tussen…..

Halverwege sluit een hondje zich bij ons aan. Loopt mee naar de auto en holt dan achter ons aan als we wegrijden. We rijden een stukje terug (verder van de grote weg) en draaien dan om en rijden zo snel naar de grote weg dat de hond ons niet meer kan volgen.

De 30e doen we nogmaals een wandeling in hetzelfde gebied. Deze koeien werden net de wei ingelaten via “ons” pad tussen twee steen wallen.

Zou die het nog doen?

31 december. De laatste dag van dit jaar. We zijn al zo lang niet in Nederland geweest dat onze behoefte aan bitterballen ongehoorde proporties heeft aangenomen. Dan maar zelf maken! Straks Oud en Nieuw vieren met alle Nederlanders op de Wahoo.

Kijk, de eerste proefbatch. Ziet er goed uit en smaakt verrukkelijk!

En dan is het jaar al weer om. Het is een heel raar jaar geweest. Januari en februari waren nog leuk en normaal, maar terwijl we nog in Nederland waren begon dat corona gedoe al. We waren een beetje bezorgd of de situatie op de luchthavens geen problemen zouden geven om weer terug naar de boot te komen. Daarnaast begon toch een klein smetvrees gevoel. In Spanje leek alles wel weer een beetje normaal, tot we plotseling werden geconfronteerd met een volledige lockdown. We mochten alleen nog van de boot af om boodschappen te doen of de vuilnis weg te brengen en dan alleen. Ieder half uur kwam een politieauto langs om te controleren of er niet iemand ongeoorloofd buiten was. We hadden nooit kunnen bedenken in een situatie terecht te komen waarin je in vredestijd in een Europees land zulke idiote beperkingen worden opgelegd. Zoiets wil je nooit meer meemaken! Begin mei mochten we weer een beetje naar buiten, maar pas begin juni konden we de reis van dit seizoen beginnen. Gedurende het hele seizoen heeft het corona gebeuren een rol gespeeld. Geen gasten, beperkte vrijheid om landsgrenzen over te steken, gedoe over het dragen van mondkapjes (domme kreet eigenlijk, mond-neus lapje zou zo veel beter de lading dekken) en niet weten hoe je vrijheid er in de nabije toekomst uit zal zien. In mijn omgeving (familie, vrienden en kennissen) is er niemand die ook maar een beetje last heeft gehad van het virus zelf, maar van de maatregelen des te meer. In mijn omgeving zijn er wel behoorlijk wat slachtoffer geworden van kanker, andere nare ziekten en ongelukken, maar daar doen we de wereld niet voor op slot. Laten we hopen dat het vaccineren een omslag gaat geven en alles weer naar normaal kan terugkeren.

En dan nog even dit: