Juli 2021

Griekenland 1

Deze maand varen we best wel veel. We varen van Gallipoli, waar we afscheid nemen van Rocko One, naar Santa Maria di Leuca. Hier nemen we afscheid van Pura Vida, we verlaten Italië en steken over naar het noordelijkste eilandje van Griekenland: Othonoi. We wandelen naar de Chora (de oude hoge stad) en gaan daarna naar een eilandje tegenover Corfu. We wandelen deze rond en gaan de volgende dag naar Corfu City waar we een paar dagen blijven hangen. Paula is jarig en daarvoor gaan we natuurlijk taart eten in de stad en uit eten en zo. Dan kopen we nog een internet kaart en een berg bikini’s voor we weer door naar het zuiden gaan. We blijven een paar dagen hangen in Two Rock Bay en gaan dan door naar Preveza. Hier ontmoeten we Paikea, Lunde en Buona Vista en halen we Fria (mijn moeder) van het vliegveld. Het is geweldig Fria na ruim 1,5 jaar weer te zien. Fria is onze eerst gast weer sinds lange tijd. Wegens het Corona gedoe hebben we heel lang al geen bezoek meer gehad en konden wij ook niet naar Nederland, maar het ziet er nu allemaal weer wat beter uit. Met Fria varen we verder naar het zuiden, om zuid langs Peloponnesos naar de Aegean te gaan waar we onderweg eerst Relax en Angelina hopen te ontmoeten en dan in de Aegean de Bella Ciao, ons zusterschip.

De route van deze maand.

In de baai net zuid van Gallipoli. Er beginnen wat golven binnen te lopen dus tijd om te vertrekken. Steven gaat alvast.

Als wij onze apparaatjes aanzetten om te vertrekken denk ik even dat de GPS stuk is want het ziet er raar uit. Dan blijkt dat we heel toevallig op een redelijk rond getal liggen.

We maken nog even een praatje met Rocko One. Zij willen richting Venetië dus die zien we voorlopig niet meer. Daarna dobberen we met bijna geen wind naar Santa Maria di Leuca.

We ankeren net voor de haven en gaan een rondje wandelen. Langs de kust staan indrukwekkende villa’s.

Zelfs een heus kasteeltje. De meeste villa’s zijn net als dit kasteeltje een beetje vergane glorie, maar in het verleden zal dit toch een goudkust geweest zijn. Na de wandeling drinken we een borrel op Pura Vida en daarna komt Steven bij ons eten en dan nemen we afscheid. Steven zal morgen richting Kroatië gaan en wij gaan naar Griekenland.

De windrichting lijkt goed voor Othonoi (Griekenland). Het lijkt weinig wind, maar het is maar 50 mijl dus het zal wel lukken.

Een uurtje later trekt de wind stevig aan en moet er zelfs een rif in.

Een paar uurtjes later zijn we bijna op Othonoi en moet het Italiaanse vlaggetje wijken voor het Griekse.

We ankeren in het baaitje aan de zuidkant. Eigenlijk is dit een oude veerhaven, waar een stuk of vier boten binnen de pieren voor anker kunnen.

De volgende dag willen we naar de Chorio (oude hoge stad) lopen. Het is ca. 35 graden en we moeten zo’n 300 meter omhoog. Er is geen wind dus het is een behoorlijk warme wandeling. Onderweg ligt er iets op de weg. Nadere inspectie leert ons dat het een minikatje is.

Erg schattig, je zou hem zo mee willen nemen, maar ja hij ligt bij een huis.

Het valt ons op dat er veel minder zwerfvuil in de bermen ligt dan in Italië.

Tot we over de rand naar beneden kijken.

Zo, het hoogste punt van de oude stad, de kerk. Oude stad is ook een groot woord, er zijn maar iets van 20 huizen of zo en niet eens een taverna.

Het uitzicht is wel mooi. Hier naar het oosten het Griekse eiland Erikoussa en daarachter de hoge bergen van Albanië.

Je moet wel goed voor je kijken op de paadjes, anders loop je het risico deze in je gezicht te krijgen.

De 4^e dobberen we 38 mijl naar het eilandje Nisos Vido tegenover Corfu City. We doen er de hele dag over. ’s Avonds lopen we een rondje eiland.

Op de zuidkant hebben we een mooi uitzicht op Corfu City.

Er zijn hier op dit mini eilandje konijnen. Die hebben we eigenlijk nooit eerder in Griekenland gezien.

Vanaf het haventje op de zuidkant loopt een mooi overdekt pad naar een oud dorp.

Dit moet vast ooit het gemeentehuis of zo geweest zijn. Het zal in het verleden een prachtige villa zijn geweest. Het hele dorpje verkeert in een dergelijk staat en is verlaten.

De 5^e gaan we vroeg in de ochtend naar de baai zuid van Corfu City. Paula is jarig vandaag!

Voor anker helemaal achter in de baai. Er zijn best veel boten hier.

Op naar de stad voor koffie met gebak.

Het is niet druk hier, zo in de ochtend.

Na bijna een uur in de rij te hebben gestaan bij de simkaarten winkel (voor Grieks internet) kunnen we dan eindelijk aan het gebak. Op de volgende 55 jaar!

’s Avonds nog even uit eten. Bij terugkomst is de dinghydok behoorlijk vol. Gelukkig hebben wij zo’n opvallende kleur buitenboordmotor anders wordt het zoeken.

Corfu akropolis by night.

Paula raakte wat door haar bikini’s heen en tot nu toe vonden we in de shopjes alleen maar bovenstukjes met enorme schuimbollen erin. Nadere studie op internet leert dat de Intersport wel de gewenste modellen heeft (waarschijnlijk een oude voorraad die ze maar niet kwijt raken). Laat er nu een Intersport in Corfu City zijn. Die heeft nu geen voorraad meer!

Bij een wandeling door Gouvia passeren we een buitenboormotor werkplaats….

Nadat ik dat supercomfortabele Lidl ding als toch niet zo comfortabel heb bekroond gaat Paula het ook eens proberen. Na een flinke strijd ligt ze uiteindelijk redelijk comfortabel, lijkt het.

Kijk wat een supersnelle boot we hebben. We gaan veel sneller dan de windsnelheid!

Na enkele uren zo dobberen komt er toch nog een heel klein beetje wind en dobberen we ietsje sneller naar de baai bij Petriti.

De 11^e zeilen we met eerst geen wind en later een redelijke wind (ca. 8 knopen wind) naar Ormos Skouliki. Onderweg passeren we dit mini eilandje genaamd Agios Nikolaos (Sinterklaas). Hebben die Grieken toch nog kans gezien er een kerkje op te zetten.

De 12^e t/m de 14^e liggen we in Two Rock Bay, een prachtig blauw baaitje met een strand en een taverna. We blazen de Kayacat op om samen even een stukje langs de grotten aan de buitenkant te paddelen (Paula op de sup en ik op de Kayacat). Als ie dan toch is opgeblazen toch ook nog maar even een stukje zeilen. Valt toch wel erg tegen na de Happy-Cat in Siracusa!

De 15^e gaan we door naar Preveza. Eerst helemaal geen wind, maar later komt er toch wat en lopen we op code-0 en grootzeil lekker met ruime wind tot een knoopje of 10.

Peter (Paikea) en zijn crew Dominique liggen in de baai voor Preveza stad. Na een biertje op de Paikea gaan we eten in de stad.

De 16e gaan we even kijken op de werven aan de overkant. Pieter (Satisfaction) staat hier op de kant. We hebben Pieter leren kennen in de winter van 2016/2017 op Kreta. We gaan ook nog even een biertje drinken bij Rob en Ilja van de Nonduaal, een Nederlandse Lagoon die we in Corfu hebben leren kennen.

Heb je wel eens gezien wat er allemaal onder zo’n draagvleugel boot zit?

De droge jachthavens van Preveza. Er staan hier verdeeld over drie werven zo’n 3.000 boten op de kant.

In de baai voor Preveza stad is het ook redelijk druk.

We doen even een wandeling van zo’n tien kilometer rond Preveza stad. Langs de stranden aan de zuid en westkant is een Eucalyptus bos waar de weg en allerlei paadjes doorheen lopen.

Weer even een stukje zeilen, lui op het fokje alleen. We gaan naar Vonitsa, dieper de baai van Preveza in.

De Griekse horeca is buitengewoon goed en betaalbaar. Anderhalve liter fles ijskoud water € 1,50, twee halve liters ijskoud Alfa bier met bevroren bierpullen € 2,50 per stuk. Een mandje brood en twee maal Souvlaki (3 stokjes BBQ vlees met patat en salade € 5,00 per stuk. Dus € 17,50 totaal!

Terug naar de boot komen we langs het strand deze wat ongebruikelijke strandgangers tegen.

21.45 lokale tijd (20.45 Nederlandse tijd). De zon is al weer onder.

De volgende morgen zien we iets wat je hier in de Med zelden ziet: wolken! Die ontstaan hier boven de hoge bergen van het binnenland. Meestal blijven ze daar, maar soms drijven ze ook af naar de kust.

’s Avonds een rondje door Preveza en even een Pita Gyros scoren. Het beeld is hier heel normaal. Nauwelijks van die domme snuitbedekkers en gezellig druk.

En dan is ie al weer onder.

De 21^e halen we Fria van het vliegveld. Na een kleine 2 jaar kan ze eindelijk weer eens op bezoek komen.

We zeilen eerst het meer achter Preveza in.

Zwemmen in Ormos Paliomylou. Het water is hier 31 graden.

En daarna even relaxen in dat super comfortabele ding van de Lidl.

Daarna een wandeling in Vonitsa.

Hier groeit veel van dit mooie bessen achtige bloemen spul. Het heet Italiaanse Aronskelk en is supergiftig.

De zon gaat weer mooi onder gezien vanuit de baai van Vonitsa.

Dan weer opkruisen richting Preveza.

We doen een wandeling door Preveza en komen langs een heel mooi bananenboompje.

We zoeken op de werf Buona Vista en Lunde even op. We zien deze cat en denken eerst dat er door het lange staan iets is misgegaan met de drijvers. Maar als je naar de antifouling kijkt lijkt het toch zo bedoeld te zijn?

Na een lekker snel zeiltochtje in de middagwind boven Levkas gaan we door de brug tussen Levkas en de vaste wal.

Die brug gaat één keer per uur open. Aan beide kanten verzamelen zich een flinke hoeveelheid boten die zodra de varende brug opzij is gedraaid allemaal tegelijk beginnen te varen. Chaos, maar toch ook wel efficiënt.

Dat blauwe ding met die flappen is de brug.

We gaan in Vlycho baai voor anker en straks Pita Gyros eten bij de Daltons. Maar eerst moet ik de boot nog even verdedigen tegen een Duitser in een huurboot. Ging voor ons voor anker, gooide precies zoveel ketting dat het anker net de grond raakte en voer toen zonder achterom te kijken met een noodgang achteruit recht op onze boeg af. Een schreeuw van mijn kant deed hem omkijken en gelukkig snel weer vooruit gaan, maar nu zit z’n ankerlier vast of zo. Toch de bijboot maar even in het water gegooid om hem eventueel weg te duwen als hij weer in de buurt dreigt te komen.

Na een tochtje met eerst geen wind en later best wel een heleboel wind liggen we nu weer in windstilte voor anker in Ormus Oxeias net op de hoek van de golf van Patras.

Er zijn verdacht veel van dit soort drones in de buurt de laatste tijd. Ik denk haast dat het iets met het corona vaccin te maken heeft. Dat ze door de 5g chip die daar in zit worden aangestuurd of zo.

Zo, de gennaker er weer eens op en de was gedaan. Later bij toenemende wind de was (was toch al droog) weer naar binnen en de gennaker verwisseld voor de code-0. Dan wegens meer toenemende wind code-0 weg en op standaard tuig verder. Dan wegens afnemende wind code-0 er weer op. Even later weer verwisseld voor de gennaker en weer even later wegens wat draaierige wind pal van achteren het grootzeil weggehaald en dan de laatste mijl wegens tegenwind, windkracht 1 de gennaker weg en het laatste stukje op de motor. Pfff je moet wel moeite doen hier in de Med om er 50 mijltjes uit te persen.

Dat stukje op standaard tuig liepen we wel weer eens hard genoeg om dolfijnen te lokken. Die moeten dan zo nodig laten zien dat zij nog veel harder kunnen dan 10 knoopjes.

Aangekomen in Katakolon hadden we eigenlijk nog wel zin om te zwemmen. Maar toch maar niet….

In Katakolon liggen dit maal geen cruise schepen. Normaal liggen er hier altijd wel een paar en worden de gasten dan met die touringcars of met de trein naar Olympia gebracht. Maar het cruise schip gebeuren is nog steeds niet weer echt op gang vanwege dat corona gedoe. Betekent voor Katakolon een behoorlijke financiële strop!

Het spoor is al lang niet gebruikt zo te zien.

De bloemetjes doen het nog wel goed.

Safari in de baai van Katakolon.

Zo na een rondje rond het stadje bijna weer terug bij de bijboot. Het is ruim 30 graden, weinig wind en behoorlijk vochtig. Warm dus, en bij terugkomst weer niet zwemmen. Maar snel door naar de volgende baai en hopen dat daar geen kwallen zijn.

Dit is dan al weer de volgende stad, Kyparissia. Geen kwallen dus eerst even lekker gezwommen in het 30 graden zeewater. Dan de stad in voor een wandeltje en lekker eten. Eerst nog even langs het verlaten stationnetje hier. We waren hier in 2016 ook al en alles is nog een beetje verder vervallen.

De 29^e door naar Pylos. Het is maar 26 mijl maar een behoorlijke strijd om vooruit te komen. Er is bijna geen wind. We doen het meest van de tocht maar iets van 1,5 knoop en af en toe moet het zeil weer opgerold en de motor aan omdat alles slap tegen de mast hangt. Tot zo’n 10 mijl voor Pylos. Dan komt er ineens wind en lopen we 10 knopen. Kunnen we Pylos wel voorbij en door naar Methoni! 2 mijl voorbij Pylos valt de wind weer helemaal weg en motoren we de laatste 5 mijl.

Het fort van Methoni. Morgen maar eens even bezoeken.

In de prachtige ankerbaai van Methoni.

30 juli, we gaan het fort van Methoni eens even goed bekijken.

Na 8 Euro te hebben afgerekend mogen we in het fort.

Het is een mooi uitgebreid fort. Hier de meest zuidelijke bewakingstoren. Gebouwd op een eilandje en verbonden met een loopbrug.

Dit is in het torentje naar boven gefotografeerd. Open voor bezoekers, maar ik hoop dat de steentjes in het plafond nog even blijven zitten……

Vanaf de zuidtoren uitzicht op de rest van het fort met de ankerbaai aan de rechterkant (oostkant).

Uitzicht vanaf het fort op de schitterende ankerbaai van Methoni. De meest linkse boot met mast is de Safari.

En dan een beetje bergopwaarts van het fort naar het dorp. De jaartjes en de hoge temperatuur (35+) gaan hier kennelijk toch een beetje tellen want Fria blijft een beetje achter…

Er is wind dus na nog een uitgebreide lunch op een aardig terras bij de ankerbaai gaan we snel verder naar de volgende baai.

Dat wordt Limeni, op de westkant van de tweede vinger van de Peloponnesos.

Een baai omgeven door hoge bergen. We zijn nu dicht bij onze Finse vrienden Pekka en Tuula van Relax en onze Zweedse vrienden Mats en Eva van Angelina. We hopen ze zeer spoedig te ontmoeten.

De bouwstijl van alle gebouwen rond deze baai is bijzonder fraai, kasteelachtig en van erg mooie natuursteen. Echt alle gebouwen zijn zo dus of er is hier een hele actieve schoonheidscommissie of het is gewoon de plaatselijke bouwstijl. Het ziet er allemaal prachtig uit.

Dan gaan we naar de zuidpunt van deze “tweede vinger”. We ronden de kaap en de wind die aldoor bijna 0 was trekt aan naar 30+ knopen! Dat is hier helaas heel normaal.

Zo, Relax ligt hier al, straks maar even aan de borrel.

Dan is de maand al weer om. Onze eerste maand (dit jaar) in Griekenland is ons uitstekend bevallen. De Grieken zijn heel relaxed en er zijn vele mooie ankerbaaien. De horeca is goed en goedkoop. Je krijgt hier altijd iets extra terwijl je in Italië juist altijd extra moest betalen. Wel jammer dat je hier tegenwoordig een soort vaarbelasting moet betalen, maar het is maar € 111,- dus best te doen.

Eind augustus zullen we de volgende blog plaatsen.