December 2022 t/m Februari 2023

Kreta en Winsum (3x) en het einde van de reis

Tja, het is even een tijdje stil geweest op de blog, behalve dat we het bericht plaatsten dat Safari te koop was en een paar weken later dat ie verkocht was… Wat is er gebeurd?

Oktober 2022 was de laatste maand van het vaarseizoen 2022 en we hadden beiden het gevoel van herhaling. Weer naar de winterhaven, weer een vriendenclub opbouwen, weer happy hours, weer wandelingen, weer spelletjes avonden, enz.. Eigenlijk hadden we dat gevoel ook het hele zomer seizoen al wat. Het is allemaal wel erg leuk en zo, maar het nieuwe is er van af. En dan kabbelt het leven voort zonder dat je het echt beleeft en gaat het ongemerkt voorbij. En ja, je leeft helaas maar één keer. Dus tijd om eens de balans op te maken van wat we de komende jaren willen gaan doen. We willen veel van de wereld zien, maar we komen er eigenlijk achter dat een boot misschien wel niet het beste vervoermiddel is. Het is wel erg comfortabel om altijd je hele hebben en houwen bij je te hebben maar dat is tegelijk ook het grootste nadeel: de verantwoordelijkheid voor (of zorgen om) de boot. Geen moment ben je er echt vrij van. We hebben een ontzettend goed anker en zorgen er altijd voor dat de boot werkelijk super vast en veilig ligt, maar na een dagje rondrijden in een huurauto of na een lange wandeling ben je toch altijd blij de boot weer helemaal heel terug te vinden. Of als er harde wind wordt verwacht en je kiest een hele veilige plek om te ankeren en dan komt er iemand vlak voor je liggen (die natuurlijk gaat krabben….). Of zoals in juni 2022: we leggen de boot goed voor anker en lopen de volgende morgen naar de Chora (oude hoge stad). Komen we terug en ligt de boot ineens honderden meters verderop. Gekrabd? Nee, uit beelden van onze camera’s blijkt dat een stel huurboten te dicht voor ons zijn gaan liggen en zijn gaan krabben toen het begon te waaien. Bij het ophalen van hun anker hebben ze ons anker uit de grond getrokken. Zoiets kun je niet voor zijn, dan moet er altijd iemand aan boord blijven. Toen alles nog nieuw en spannend was hadden we dat soort ergernissen en ongemak er graag voor over, maar nu alles na zo’n negen jaar cruisen in de Med wat gewoon begint te worden wordt het anders. Wij zijn geen lange afstand zeilers, dus een oceaan oversteek zouden wij echt niet voor onze lol doen. Ik denk ook dat de zorgen om de veiligheid van de boot in bijvoorbeeld het Caribische gebied alleen maar zullen toenemen. En al die mooie eilandjes in de stille oceaan kun je dan eigenlijk ook veel beter met een vliegtuig bezoeken dan dat je er helemaal heen moet varen om vervolgens je boot niet alleen te kunnen of durven laten. Dat speelde eind oktober. De keuze werd dan: niet meer continu aan boord te blijven, maar bijvoorbeeld in de winter de boot op de kant zetten en de rest van de wereld per vliegtuig gaan bekijken en zomers dan een aantal maanden in de Med rond te varen of helemaal stoppen met cruisen en de boot verkopen. November begon met de nodige haven stress omdat de organisatie van de haven waar we deze winter liggen absoluut niet functioneert en, ondanks dat we al in januari al hadden geboekt, ze geen goede veilige plek voor ons hadden. Dat gaf het duwtje en we besloten definitief om de boot te verkopen. We hadden inmiddels ook een heel erg boeiend project op Funda gevonden: een af te bouwen casco van een splinternieuw huis. We wilden altijd al eens een huis bouwen, alleen helemaal van de grond af beginnen is voor de eerste keer misschien wat hoog gegrepen. Dus dit project kwam als geroepen. We zijn begin november naar Nederland gevlogen en hebben het huis bekeken. Ik had een oud collega van de bouwkundige afdeling van het ingenieursbureau waar ik lang gewerkt heb bereid gevonden mee te gaan kijken want, tja, wij hebben geen verstand van gebouwen. Wij vonden het huis mooi en een uitdagende klus en mijn oud collega zag geen grote gebreken dus hebben we een bod gedaan. Het bod werd geaccepteerd en bootvrienden hadden belangstelling voor de Safari dus dat leek een makkelijke overgang. Helaas ging die deal niet door en moesten we toch nog adverteren. We hebben Safari op verschillende Facebook groepen gezet en de website veranderd in een verkoop site. Daarnaast hadden we een advertentie in/op Yachtfocus gezet en al vlot rolden de reacties binnen. Vele reacties van serieus geïnteresseerden en natuurlijk van wat luchtfietsers. En wat Nigerianen of Ivoorkustenaren die de boot ongezien willen kopen voor de vraagprijs en je dan gaan vragen om een duizendje of zo aan hun over te maken om de “rekening te verifiëren”…. Ook wilden minstens 4 makelaars de boot graag in de verkoop nemen (tegen 10% incl. BTW en zo). Gelukkig zat er bij de serieus geïnteresseerden een Deen die gelijk een ticket boekte om te komen kijken. Wij zaten op dat moment in Nederland en moesten dus ook als de weerlicht weer op Kreta zien te komen. 6 Januari was de bezichtiging en het eerste wat hij zei was dat dit de boot van zijn dromen was. We hebben er gelijk de volgende dag een proefzeiltochtje aan vastgeknoopt en weer terug in de haven het koopcontract opgemaakt en ondertekend. De aanbetaling zou vier dagen later binnen moeten komen, de inspectie was afgesproken voor 23 januari en de overdracht voor 1 februari. Bijna te mooi om waar te zijn. Dan komt de spannende tijd van komt de aanbetaling volgens afspraak binnen of was het toch te mooi om waar te zijn. De aanbetaling was er twee dagen te laat, maar dat komt dan omdat de banken altijd nog even met je geld willen spelen. Fraude onderzoek noemen ze dat. De inspectie zou de koper rond de € 10.000 gaan kosten (vliegtickets, hotelkosten en uren voor de inspecteur en hijskosten) dus daar zag hij van af. De uiteindelijke overdracht is nog een beetje uitgesteld naar 18 februari zodat wij tijd hadden om naar Nederland te reizen en een (flinke) auto te kopen om daarmee weer naar Kreta te reizen om de spullen die we wilden houden op te halen. We hadden een goede rit terug naar Kreta en hebben ca. twee weken besteed aan het leeghalen van de boot en het volstorten van de auto. Nu zijn we weer terug in Nederland en zullen na onze ski vakantie beginnen met de afbouw van ons huis. Maar nu eerst in foto’s met een klein beetje tekst onze belevenissen van de afgelopen drie maanden.

6 december, na een aantal dagen met somber en donker weer ineens prachtige herfstkleuren vanuit Fria’s keukenraam.

Diezelfde middag gaan we een wandeling in het Lauwersmeergebied doen.

Heel anders dan de voor ons gebruikelijke bergen en zo. Ook wat kouder maar wel heel mooi.

Er is een vreemde toren gebouwd ten zuiden van het Lauwersmeer. Die gaan we eens bekijken.

Een zeer indrukwekkend geval, alleen gemaakt om toeristen te vermaken.

Je hebt boven ook wel een heel aardig uitzicht.

Het zal flink wat gekost hebben….

En dan weer even een klusje in Fria’s huis. We isoleren de zoldertjes ter weerszijden van Fria’s slaapkamer.

Wordt ook tijd, want het is inmiddels echt winter geworden.

En dan gaan we Sinterklaas vieren. Een tikkeltje verlaat maar toch nog zeer de moeite waard.

Ik krijg onder andere een paar prachtige sandalen van de Sint.

Het zijn echte grippies!

Zodat je ook als je op het ijs loopt niet hoeft uit te glijden.

En Paula kijkt een paard in de kont.

Vera had eens iets over tennisles laten vallen.

De Sint heeft weer prachtige surprises gemaakt dit jaar.

14 december en intussen is het nog steeds winter. We ontdooien de auto voor een wandeltje bij Noordpolderzijl.

Onderweg allemaal witte velden.

De noordkant van de dijk is helemaal wit, de zuidkant is groen en nat dus nemen we de noordkant.

Ritje naar Groningen de 15^e. Echt koud.

De 18^e is het dan eindelijk zo ver: we kunnen schaatsen op Ezumakeeg. Zelfs voor mijn 81 jarige moeder zetten ze het hek niet open dus dan er maar over heen.

We zijn niet de enige hek klimmers. Het is gezellig druk aan de ijskant.

Zo, na een paar jaar de scheuvels weer uit het vet.

Fria doet een helmpje op want dan blijven de oren warm en als je valt…. Paula denkt niet te zullen vallen.

Na de eerste wat voorzichtige wiebelige streken gaat het nu weer heel goed.

Na een paar rondjes van een kilometer of 4 wordt het tijd om de auto weer op te zoeken want we willen voor de sluiting nog even naar winterwelvaart in Groningen.

En dat ziet er zo uit. Het is echt heel koud, maar daar zie je zo niets van.

Dan kunnen we 22 december Fria’s nieuwe douche deuren en badkamermeubel ophalen.

23 december. De overdracht van het huis. Dit is hem dan.

We zullen er de komende tijd nog weinig kunnen doen dus bouwen we een alarminstallatie in en draaien de deur voorlopig weer op slot.

En dan is het kerst.

Proost!

Wandeltje rond Winsum. Het terrein van gemeentewerken. Een enorme berg fietsen. Weesfietsen die bij het station worden weggehaald?

We hebben nogal wat bouw afval en andere zooi in onze nieuwe tuin (of wat een tuin moet worden). Wij kunnen van een vriend zijn bus met aanhanger lenen om het af te voeren.

Kijk, een super handige set. Kar hydraulisch kiepen en met het liertje een big bag met steen spul erop schuiven.

Nee, dit is niet voor ons eigen huis, maar weer even een projectje bij Fria.

We gaan de voorste en achterste zolder beter isoleren. Dat spul van 1968 was inmiddels behoorlijk dun geworden.

En dan hebben we een serieuze klant voor de boot en reizen we terug naar Kreta voor de bezichtiging. We vliegen om half zeven in de morgen dus moeten we om een uur of 5 op Schiphol zijn. We nemen de trein van half één naar Groningen en stappen daar op de Flixbus die er dan het grootste deel van de resterende tijd over gaat doen om op Schiphol te komen zodat we in de bus een beetje kunnen slapen.

Die twee uur van te voren aanwezig zijn had echt niet gehoeven. Zo druk is het rond die tijd op Schiphol.

We vliegen met een rechtstreekse Transavia vlucht naar Heraklion op Kreta. Hier een mooi uitzicht op Santorini.

Op Kreta is het weer iets minder mooi. We doen met het huurautootje de laatste 60 kilometer.

Terug in de haven. Safari ligt er prima bij.

Na het verwijderen van een laagje vogelpoep, zand en zout van de boot hebben we een groepswandeling in de bergen

Met uitzicht op onze jachthaven in Agios Nikolaos.

Tijdens de lunch stopt een Griek en komt ons wat van de appels brengen die hij net heeft geoogst.

En dan komt onze Deense aspirant koper. Na een dagje rondkijken op de boot gaan we de volgende dag voor een proefvaart. Het weer werk goed mee.

De boot loopt lekker, de koper is zeer enthousiast.

Na terugkomst maken we het koopcontract op en is de boot verkocht!

Nu is het wachten op de aanbetaling. Die zou er binnen vier dagen moeten zijn. Pas als dat op de rekening staat is de boot echt verkocht. Maar eerst weer een groepswandeling.

We lunchen bij een eeuwenoud kerkje.

Binnen zijn eeuwen oude iconen te zien.

De aanbetaling is binnen dus nu is het echt! Het duurde toch weer iets langer want de banken gaan onder het mom van fraude onderzoek toch altijd nog even spelen met je geld. Inmiddels hebben we hier even een dipje in het weer.

We maken met Geert en Ine (Anegada) in hun auto een mooie tocht via het Lassithi plateau naar een restaurant iets ten noorden daarvan voor een heerlijke lunch.

Op de bergtoppen ligt hier en daar wat sneeuw.

En nu de aanbetaling binnen is wordt het tijd te beginnen met het opruimen en leegmaken van de boot.

We rijden vele vuilniszakken met zooi naar de container. Geen idee waarom we al dat spul zolang meegesjouwd hebben.

En dan stinkt het enorm naar diesel in de haven. De meest prachtige kleuren drijven langs, maar vies is het wel. Eén of ander houten vissersboot heeft zijn bilges uitgepompt!

De oplossing van de haven: ze gooien een paar oliedoekjes op het water….

We gaan met Chris en Kirby de Kritsa kloof doen. We hebben deze wandeling in 2016 al vele keren gedaan en in november met John en Cora, maar het blijft mooi.

19 januari, weer tijd voor een groepswandeling. Het wordt de vuurtoren wandeling dit keer.

Daar op het einde van deze kaap staat een onnozel oud vuurtorentje dat het bekijken niet meer waard is, maar de weg er naar toe is wel heel mooi.

Lunch.

En daarna langs deze kust een stuk naar het westen en dan weer omhoog naar het stadje waar de auto’s staan.

Een paar dagen later gaan we met Kirby de wandeling voor aanstaande donderdag voorlopen. Wij zullen er zelf niet meer zijn, want wij vliegen die dag naar Nederland om een auto te gaan kopen.

Het wordt een hele mooie wandeling.

Veel afwisseling met af en toe mooie vergezichten en stukjes klimmen.

Een minigeitje. Ik hoop dat z’n moeder hem terug kan vinden.

De amandelboompjes beginnen al weer te bloeien.

En dan zijn we weer in Nederland en hebben een geschikte auto gevonden. Een Grande C4 van 4 jaar oud. We moesten er wel voor naar Ridderkerk rijden want er zijn er maar weinig te koop.

Een zeer ruime auto en hij rijdt heerlijk.

We beginnen hem gelijk te slopen. Er zitten zeven stoelen in en we hebben er maar twee nodig dus de rest kan eruit. Dat scheelt gewicht en ruimte.

Zo de middelste rij is er uit. Nu de achterste nog.

Beetje stofzuigen want er ligt een hoop zooi onder de stoelen.

En dan gaan we op weg naar het zuiden. We rijden door Duitsland langs de Nederlandse en later Franse grens.

We wippen even de grens over voor een B&B in Frankrijk.

Hier in Frankrijk kan het dus ook knap vriezen! We moeten de ruiten krabben.

En door via Basel richting Italië.

Mooie bergen en meertjes.

Serieuze bergen.

En dan zijn we in de republiek San Marino.

We zijn er vroeg genoeg om nog even rond te lopen in de oude stad op de top van de berg. We gaan de stadspoort binnen.

Het is er heel mooi en heel oud.

In de verte kijk je uit over de Adriatische zee.

En hier over Italië.

Er zijn drie toren gebouwen. Op elke piek één.

Tijd om de auto terug te gaan zoeken.

We hebben een hotelletje geboekt iets lager op de berg.

De volgende morgen. We hebben geen haast want we hoeven pas om 12 uur in Ancona te zijn.

Vanuit het hotelraam uitzicht over de stad en in de verte de Adria.

Na een dik uur rijden zijn we in Ancona in de wachtrij voor de veerboot. Hier hebben we in 2006 met de trimaran Madness achter de auto uren in de rij gestaan, nu gaat het stukken sneller. De boot wordt nog niet voor 10% vol.

Kijk, helemaal leeg.

En dan gaat het los. Ruim 22 knopen richting zuid. De reis naar Patras gaat ruim 24 uur duren.

De zee is mooi vlak en er is weinig wind. Een comfortabele tocht.

We hebben een comfortabele hut en er zijn hele mooie Lounges om te zitten. We hebben een heleboel films op de I-pad en onze e-boeken bij ons dus we vermaken ons wel.

We komen om een uur of 4 ’s middags in Patras aan en rijden dan naar Piraeus. We eten nog snel even een pita gyros en kunnen dan al weer inschepen op de tweede veerboot van deze reis. Deze gaat ons naar Heraklion brengen.

Ook deze is praktisch leeg. Ook een mooie lounge, zelfs een heuse vleugel deze keer. De tocht is wat beweeglijker, er staan kennelijk behoorlijke golven en de boot rolt af en toe behoorlijk. In je bed merk je daar gelukkig niets van.

En dan zijn we weer op Kreta. Chris en Kirby komen de fles bubbels die we ter gelegenheid van de verkoop van de boot van ze kregen samen met ons soldaat maken. Proost!

Het weer ziet er somber uit, maar het is windstil en het regent niet dus gaan we alvast zoveel mogelijk spullen in de auto laden en gooien op verzoek van de toekomstige eigenaar de dieseltanks helemaal vol.

8 februari, ook op Kreta is het inmiddels winter. In de bergen komt de sneeuwgrens al aardig naar beneden.

Een bezoekje aan de tandarts. Ik had in november een stukje van een kies afgebroken en een eerdere afspraak voor reparatie moest ik helaas afzeggen i.v.m. reizen naar Nederland en terug naar Kreta. Nu kwam er een gaatje in zijn agenda en gaat ie boetseren met epoxy en zo en is het probleem zo weer opgelost.

We halen de boot grotendeels leeg en de auto wordt steeds voller. We wegen alles wat er in gaat, want het laadvermogen is 750 kilo en meer moet er eigenlijk niet in. We hebben wel ca. 40 kilo aan stoelen eruit gehaald dus die speling hebben we nog.

Echt vol dus!

We willen die sneeuw wel eens van dichtbij bekijken. We willen ook de auto die inmiddels volledig vol geladen is even uittesten in de bergen.

De auto werd geleverd met splinternieuwe winterbanden dus geen centje pijn. Ook de vering doet het ondanks dat is zo diep ligt nog prima.

Dit is op 700 meter hoogte. Toch echt wel serieus sneeuw.

Nog even een dinghy toertje om de buitenboord motor nog even warm te draaien.

En dan is er weer een Sunday BBQ.

We spelen nog één keer boule op het strand.

En dan hangen we de Deense gastvlag in het bakboords want, want morgen komt de nieuwe eigenaar de boot ophalen.

Ze hebben zelf een flinke Deense vlag meegenomen.

Links de nieuwe eigenaar, dan zijn broer en een vriend. Zij gaan na uitgebreide uitleg en overdracht de boot richting Menorca varen.

Ze hebben in Denemarken al hele mooie sweaters laten maken.

En dan is het zover. Zondag 19 Februari 14.45 Safari vaart weg. ZONDER ONS!

Na een laatste Sunday BBQ slapen we nog een nachtje bij Chris en Kirby.

Wij doen nog een afscheidsrondje langs onze vrienden en dan rijden we naar de veerboot.

Achteraf hadden we misschien beter zoiets als deze buurman kunnen kopen, maar ja dat is dan alleen voor dit ritje handig.

Er gaat vrijwel alleen vrachtverkeer de boot in. Het is duidelijk geen vakantie tijd. Deze boot wordt misschien 20% vol.

Vertrek. Een dikke zwarte pluim en we zijn onderweg.

Na twee veerboten (Heraklion – Piraeus en Patras – Ancona) rijden we door de Alpen naar het noorden.

En dan na twee dagen rijden zijn we in het hoge noorden. We rijden onze nieuwe oprit op (is inmiddels al aangelegd) en kunnen de auto uitladen.

We brengen alles naar de bovenste verdieping. Daar gaan we toch voorlopig nog niets doen.

Kijk, dit zat allemaal in de auto!

En dan zijn er drie maanden voorbij, en is ook de reis voorbij. Negen mooie reisjaren om op terug te kijken en bijna 13 jaar wonen op de Safari. Nu een nieuw begin van een leven met reizen per vliegtuigen, auto’s en dat soort snelle vervoermiddelen. Maar eerst wintersport en dan een bouwperiode. We gaan nog nadenken over wat we met de blog gaan doen. We willen het wat minder openbaar maken maar wel onze vrienden, familie en bekende informeren. Over de vorm gaan we nog even nadenken.

Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen en ons bouwproject? Stuur dan even je emailadres naar info@catamaransafari.nl.

We bedanken iedereen voor de leuke en fijne reacties op deze blogs, de mooie vriendschappen die we hebben opgebouwd en de vele avonturen die we samen met jullie beleefd hebben.