Oktober 2024

Beetje zeilen, bouwen en camperen.

Deze maand beginnen we met een zeiltocht met de Madness. Na er bijna een maand hard aan gewerkt te hebben is alles weer in topconditie en is het extra leuk om er mee te varen. We doen een snel rondje Wadden en IJsselmeer. We moeten helaas weer vrij snel terug zijn in verband met de restanten van een orkaan en een tijdelijke sluiting van de sluis. We bouwen een houthok aan het huis en gaan nog even op pad met de Madness om samen met Fria een rondje Schiermonnikoog te lopen. Daarna hebben we nog een paar verjaardagen te vieren en wonen een concert bij voor we de camper inpakken om naar het zuiden te vertrekken.

We beginnen deze maand met een tochtje met de Madness. We hebben er vorige maand erg hard aan gewerkt om de boot weer in nieuwstaat te krijgen en daar willen we voor het vaarseizoen eindigt nog even van genieten. We gaan over het wad richting het westen.

Deze kwamen we onder Ameland tegen.

Als je zijn bek ziet ga je als vis er snel vandoor, lijkt me.

We zijn deze donderdag om een uur of negen vertrokken. We hadden een beetje oponthoud bij de sluis en zijn nu wat laat in het tij. We gaan naar het westen en zien wel tot hoever we komen. We hebben in ieder geval een lekker windje in de rug.

De automaat doet de besturing en we gaan met een snelheid van tussen de 8 en 12 knopen.

Het is een graad of 15 en de bewolking verdwijnt langzaam. We hebben net stuiterend de Blauwe Balg gehaald en koersen nu af op het wantij van Terschelling.

Die hebben we ook een beetje schuivend gehaald dus nu staat ons niets meer in de weg om Kornwerderzand te bereiken. Hier zijn we net zuid van West Terschelling. De platen vallen nu overal droog.

Dan met halve wind richting Harlingen.

Nu zitten we in de Boontjes tussen Harlingen en Kornwerderzand. De wind zakt helemaal weg en we krijgen zo’n 3 knopen tegenstroom. Die laatste 6 mijl duurt wel bijna 2 uur.

De zon zakt in de zee. De wind is helemaal weg en het laatste stukje naar en door de sluis doen we in het donker.

De volgende morgen (vrijdag) op het IJsselmeer. Er is bijna geen wind dus we dobberen langzaam naar het zuiden.

En dan gebeurt er iets geks. Er zweven in de lucht allemaal hele lange spinnendraden met minispinnetjes eraan. Als die dan iets tegenkomen zoals onze verstaging kleeft het eraan en denken de spinnetjes een nieuw thuis gevonden te hebben. Ze beginnen onmiddellijk aan de bouw van een web. De hele lucht hangt er vol mee en het duurt niet lang tot alles er onder zit.

Arjen en Henny varen ons tegemoet vanuit Lemmer. Zij hadden het zelfde fenomeen. We gaan samen voor anker zuid van Staveren.

De volgende morgen (zaterdag) gaan we redelijk op tijd ankerop. We gaan naar Enkhuizen en er is een beetje wind.

We varen de kom van de museumhaven voorbij en gaan naar de oude stadshaven.

De bomen zijn in herfstkleuren en alles ziet er met zo’n blauwe lucht schitterend uit.

De balken van de steigers zitten voor ons op een ongelukkige hoogte dus als Arjen en Henny ook binnenkomen gaan we snel weer los om aan hun buitenkant te gaan liggen.

Even een wandeltje door Enkhuizen, een visje eten en dan naar Joosten Watersport. Na weer wat armer geworden te zijn lopen we nog een rondje door het oude stadje.

Het is inmiddels aardig vol aan het lopen in de haven dus tijd voor ons om weer verder te gaan.

We gaan de sluis door en naar Hoorn.

Kalm windje, blauwe lucht en niet eens zo heel koud.

We gaan in de kom van Hoorn voor anker.

Even een biertje buiten en dan binnen eten koken. Zodra de zon weg is wordt het behoorlijk koud.

De volgende morgen (zondag) gaan Arjen en Henny weer richting hun vaste ligplaats in Lemmer.

Wij gaan in de jachthaven liggen om Hoorn te bekijken.

Let eens op hoe die gevels voorover hangen. Het ziet er allemaal super mooi gerestaureerd uit, maar het hangt allemaal maar een kant op, de één nog schever dan de andere.

Het centrale plein.

En een heel mooie Action winkel. Wij hebben tijdens de refit onze snijplank vernield dus daar gaan we een nieuwe voor kopen. De Action is één van de weinige winkels die hier op zondag open zijn.

We zijn om een uur of één weer terug aan boord en gaan weer naar het noorden (eigenlijk eerst naar het oosten want we moeten nog even om Enkhuizen heen).

Wind genoeg dus hoge snelheden. Er is voor eind deze week een storm met heel veel regen voorspeld (ex orkaan) en vanaf woensdag is de sluis in Lauwersoog gesloten wegens werkzaamheden. We moeten dus of uiterlijk dinsdag weer in Lauweroog zijn of nog een week langer blijven en ergens schuilen voor die storm.

Zo ziet het er uit al je met snelheden tot 18 knopen over het IJsselmeer zeilt.

We gaan als de weerlicht dus we kiezen ervoor om uiterlijk dinsdag weer door de sluis in Lauwersoog te gaan.

We dachten tot Makkum of Harlingen te komen of zo, maar het gaat zo vlot dat we doorzeilen naar Terschelling.

Kwart over zeven en het wordt al een beetje donker als we door het Schuitengat varen. We kunnen nog net met het laatste restje daglicht de touwen vastknopen in de jachthaven van Terschelling.

Maandag morgen. Weer mooi weer. Westen wind, dus we kunnen lekker met de wind in de rug richting Ameland.

We zijn rond tien uur, twee uur voor hoog vertrokken en koersen nu op het eerste wantij af.

We hebben meer dan een meter over. We hadden dus veel eerder kunnen vertrekken, maar ja dat is dan weer zo vroeg.

Dan gaan we door de Blauwe balg tussen Ameland en Terschelling. Wolken vogels boven de plaat.

De plaat is bij deze waterstand zo klein dat er geen zeehonden liggen. Alleen die wolken vogels die een show geven zoals spreeuwen dat ook vaak doen in het najaar, alleen zijn het geen spreeuwen maar strandlopertjes of grilken.

De vuurtoren van Ameland komt in zicht (beetje zoeken, rechts van die rode ton).

En dan draaien we het Borndiep in. De wind komt nu meer van opzij in dus we accelereren flink en zijn zo in het Dantziggat.

Het is inmiddels weer afgaand water maar op het Amelander wantij staat nog veel water, er is genoeg wind en het is prachtig weer. Dus stoppen we niet op Ameland maar gaan door naar het Wierumerwad.

We halen het Wierumerwad ook met niet minder dan één meter onder de boot en zijn om half vier bij de sluis.

En dan weer een klusje. We verzamelen weer wat bouwmaterialen en gaan aan de bouw van een houthok beginnen.

Eerst maar eens een balkje op de muur schroeven.

Dan een pilaar op de grond vast maken.

Daarna kan het frame opgezet worden.

Dakpan platen erop.

Gelijk ook de goot eraan maken want daar kom je straks niet meer bij.

Zo, de laatste dakplaat.

Dan kunnen we plankjes zagen voor de zijkant.

We bouwen dat op als een schutting, zodat er veel lucht doorheen kan, maar geen regen.

Dat is ook af.

Dan nog een blikken windveer erop en het geheel is af. Het kostte meer tijd om te bedenken en de materialen te verzamelen dan het te bouwen.

De volgende morgen de houtstapel omstapelen en het hout hok is klaar.

17 oktober. Er is goed weer voorspeld voor de komende dagen en we willen na een kleine 12 jaar weer eens een rondje Schiermonnikoog lopen. We deden dat voor we met de Safari op reis gingen, samen met Fria, bijna elk jaar in het najaar zodra je de natuurgebieden in het oosten van Schier weer mocht betreden.

Het ziet er nu nog niet zo mooi uit, maar het is niet koud en er is weinig wind.

Eigenlijk ziet het er een stuk minder mooi uit dan in de weersverwachting, maar het is (bijna) droog dus gaan we op pad.

We zijn nog een beetje ongetraind en bovendien een jaar of 12 ouder dan de laatste keer dus knippen we de rond tocht van ruim 35 kilometer zwaar terrein deze keer in tweeën. We gaan na aankomst op Schier gelijk om één uur vanuit de jachthaven linksaf, om de West naar de Marlijn en dan via de bunker en de Berkenplas weer naar de jachthaven.

Mooie paddo’s onderweg. Dit is direct als kerststukje te gebruiken.

Na ruim 14 kilometer en bier en bitterballen in de Marlijn zijn we om 16.45 weer in de haven.

Het is inmiddels laag water geworden.

De volgende morgen is het mistig.

Beetje spooky, maar wel mooi.

Een flinke kudde grilken verzamelen zich op onze steiger.

Dan gaan we op pad voor de ronde om de oost.

De mist trekt een beetje op en het is niet koud.

Voorbij Kobbeduinen richting het Willemsduin.

Het wordt nogal nat dus zoeken we op de telefoon naar een alternatief pad.

Dappere bloemetjes, zo laat in het seizoen.

Het pad is een soort rivier geworden dus volgen we de omleidingsroute.

We hebben Willemsduin niet kunnen bereiken wegens een 6 meter brede priel, dus lopen we langs die priel naar het noord strand en gaan dan weer west.

De mist is weg, het is warm geworden en de lucht begint blauw te worden.

Na wederom bier en bitterballen in de Marlijn gaan we via het bos weer richting het dorp. Onderweg kom je dan zo’n roetsjbaan tegen die we natuurlijk niet kunnen overslaan.

We zijn na een wandeling van ruim 20 kilometer rond een uur of vijf weer terug op de boot en gaan na bier en een kleine snack richting dorp om te eten in hotel van der Werf. De velden lopen weer vol met mist. Het ziet er schitterend uit.

In hotel van der Werf heeft de tijd minstens honderd jaar stilgestaan.

Zaterdagmorgen rond een uur of tien vertrekken we weer richting vaste wal. Het regent en er is bijna geen wind (tegen). We hijsen toch maar de zeilen en het water is, ruim twee uur voor hoog, al zo hoog dat we over de platen kunnen opkruisen richting sluis. Het sluizen gaat snel en we zijn weer terug in Dokkumer Nieuwe Zijlen als het weer droog wordt, ruim op tijd om Vera’s verjaardag te gaan vieren.

Zondag doen we een wandeltje naar een uitkijktoren in de buurt. Die is open voor publiek vandaag.

Het gaat om een uitkijktoren die na WOII gedurende de koude oorlog is gebouwd en bemand om uit te kijken naar vijandige (Russische) vliegtuigen. Maar liefst 15 meter(!) hoog gaf dat natuurlijk een enorm uitzicht.

Beetje onzinnig allemaal (de Martini toren zo’n 15 km verderop is bijna 100 meter hoog), maar wel mooi hersteld.

En ja, je kunt toch net iets verder kijken.

Als je vanaf die zendmast iets rechts van het midden naar links gaat is het eerste dak dat je uit de bossen ziet steken van ons huis.

Na een minuut of wat uitgekeken te hebben en net als in de koude oorlog geen vijandige vliegtuigen te hebben gespot gaan we weer naar beneden om onze wandeling af te maken en bitterballen in de frituur te gooien.

Maandag de 21^e wordt het draaiplateau voor het bankje van de auto geleverd. We willen hem er direct inbouwen, alleen blijkt in het bankje electronica gemonteerd te zitten voor de stroomvoorziening van de trekhaak. Dat moeten we eerst een nieuw plekje geven.

Als dat eenmaal klaar is zit het draaiplateau en het bankje er zo weer in.

Erg plezierig. Geeft extra ruimte en extra zitplaatsen in de leefruimte van de camper.

En dan is het mooi weer en gaan we de zeilen van de Madness droogvaren. Ze waren terug van Schier nogal nat geworden en we willen ze eraf halen wegens einde seizoen. Het waait stevig dus eerst alleen op de fok.

En als die droog is alleen op het grootzeil in de hoop dat we niet zo hard gaan dat de fok weer nat spettert. Dat gebeurt natuurlijk wel zodat we het laatste stuk weer alleen op de fok doen om die weer te drogen. We schuilen achter een eilandje vlak bij de haven en liggen helemaal luw aan een meerboei om de zeilen eraf te halen.

Kijk, mooi droog, maar waar deze foto eigenlijk over gaat is die enorme zeearend midden in beeld. Die glijdt heel mooi rondjes op de thermiek en ziet er met het blote oog heel groot en statig uit. Volgende keer maar door de verrekijker fotograferen.

En dan weer even heel wat anders. We gaan naar een concert van Sera. We hadden haar bij “de beste zangers” gezien en we hebben van Catherine (Paula’s zus) een podium cadeau gekregen voor onze verjaardagen.

Het voorprogramma begon met een over energieke jonge dame die al huppelend en springend zo hard in de microfoon brulde dat horen en zien je zo ongeveer verging, maar na ongeveer drie kwartier kwam dan toch Sera het podium op.

Ook bij Sera had het volume enkele tandjes lager gekund, maar het was wel een fantastische show en wat kan dat mens zingen zeg!

En dan gaan we na nog het verjaarsfeestje van Anne te hebben gevierd op pad met de camper.

Eerst even naar Brouwershaven om Gerard en Jacqueline te bezoeken. We kamperen een nachtje op hun oprit.

Daarna door naar België.

Dat duurt maar heel even en dan ben je in Frankrijk.

Dan langs de westkant van Frankrijk door naar het zuiden. Wat een uitgestrekte landbouwvelden hebben ze hier! En wat een ruimte waarin je geen enkele bebouwing tegen komt.

We stoppen voor de nacht in een natuurgebiedje “Blangy-sur-Bresle”. De volgende ochtend doen we een rondwandeling van een kleine 6 km.

Grappig bordje om vissers te waarschuwen voor de elektriciteitskabels. Nog nooit gezien in Nederland.

In het dorpje waar we door komen zijn nogal wat “lemen” gebouwen, al lijkt het leem niet zo goed meer te willen blijven zitten.

Buitengewoon Frans tafereeltje. Vader gaat met kindje de ganzen voeren.

Dit maakt het zo Frans. Het is een stokbrood!

In dit gebied zijn veel wegen aan beide zijden van bomen voorzien. Die worden dan tot op vrachtwagen hoogte gesnoeimaait, maar daarboven kunnen ze naar elkaar toegroeien.

Derde overnachtingsplaats “Saint-Rémy-du-Val”, een parkeerplaats bij een (vis) recreatieplas.

Beetje tegenlicht, maar er staat een indrukwekkend fort in dit dorpje.

En dan stoppen we wederom bij een (vis) recreatieplas: “Epannes”.

Dan klaart het weer wat op en wordt de temperatuur tegen de 24 graden. We komen in de wijnstreek Bordeaux.

We passeren ook nog Cognac en stoppen dan net voorbij Pissos op een parkeerplaats in het bos.

We gaan wandelen. Eerst even naar het riviertje wat hier vlak langs stroomt.

We zien een vreemde trap in het water verdwijnen.

We lopen er naar toe en zien een opmerkelijk rek naast het pad naar die trap.

Als we het pad naar boven volgen zien we deze houten stellage. We vragen ons af waarvoor deze infrastructuur is aangelegd.

Dit zal dan wel de verklaring zijn. We kunnen het niet helemaal goed lezen maar het lijkt erop dat je hier kunt parkeren en dan je kano of kayak over dat hout naar het water kunt slepen en dan met de stroom mee naar Arcachon aan de Golf van Biskaje kunt peddelen.

Dan gaan we verder wandelen.

Kijk, hier probeert een enorme paddenstoel door het zand te drukken.

Deze is al wat verder en heeft het zand al van zich afgeschud.

En dan zien we onmiskenbaar een eikenboom.

Alleen die eikels zien er heel anders uit dan in Nederland.

We lopen door een aanplantbos. Alle bomen staan in keurige rijtjes.

Dit stuk is recent gerooid en ook al weer aangeplant. Beetje moeilijk te zien, maar op regelmatige afstanden staat al weer een miniboompje.

En na de wandeling kunnen we nog even buiten zitten en daarna wordt het tijd om de blog af te maken en iets lekkers te gaan koken.

En dan is de maand weer om. Gelukkig hebben we toch nog even van de Madness kunnen genieten voordat het zeilseizoen echt voorbij was. Nu ontvluchten we de aankomende winter in Nederland even door naar het zuiden te rijden. Hier wordt het gelukkig weer wat later donker en komen de temperaturen weer boven de 20 graden. Eind november zullen we de volgende blog plaatsen.