Oktober 2014

Faro – Torremolinos.

Oktober is een maand die in het teken staat van bezoeken van familie en vrienden. Eerst kwam Fria (Wouters moeder) een week naar de Algarve. Ze vloog naar en van Faro. We hebben haar daar opgepikt en we zijn terug gevaren naar Alvor waar vanuit we Lagos hebben bekeken en met een huurauto de bergen in zijn getrokken. Daarna zijn we naar Culatra (Ria Formosa) gezeild waar we met de bijboot Olhaao hebben bezocht, op Culatra hebben gewandeld, in de branding gezwommen en hebben gekanood en gezeild met de Happy Cat. Toen zijn we terug gevaren naar Faro om Fria weer op het vliegtuig te zetten.  Na Fria kwamen Henk en Houkje. Zij zijn naar Sevilla gevlogen en met de trein naar Cadiz gegaan. Hier hebben wij ze opgepikt en zijn we via Barbate naar Gibraltar gezeild. We hadden een enorme dip in het weer waardoor het amper boven de 20 graden was en zelfs heeft geregend. In Gibraltar hebben we een fantastische wandeling gemaakt, aapjes gekeken en oorlogstunnels en een grot bezocht. Henk en Houkje zijn per huurauto weer naar Sevilla teruggereisd. Tot slot is Arjen naar Malaga gevlogen en per taxi naar Torremolinos gegaan. De dip in het weer was helemaal over en zoals het in de Costa del Sol hoort was het heerlijk weer. We zijn op de spi terug gezeild naar Gibraltar waar we de wandeling nog eens dunnetjes over hebben gedaan. We hebben ruzie met een aap gemaakt en de dag erna naar Afrika gezeild. Hier zijn we in de spaanse plaats Ceuta gaan liggen en naar de grens met Marokko gewandeld. Vervolgens terug gezeild naar Gibraltar en Arjen per huurauto weer naar het vliegveld van Malaga gebracht. Het is ontzettend leuk om bezoek uit Nederland te krijgen. Het is erg gezellig en ook erg leuk om onze wereld aan hun te laten zien.

We zien dit verkeersbord staan in Alvor.

We parkeren de Safari in de smalle “straatjes” bij Faro dan ook maar met één drijver op de stoep. 

We kunnen bij de Decathlon in Faro eindelijk peddels kopen voor onze kano. Op weg terug zoeken we op de werf in Faro de boot van Hans en Linda op. Helaas zijn ze niet aan boord.

Als we weer bij de boot komen drijft ie al weer. 

Het uitzicht vanuit de achterbank van de kano. Eindelijk kunnen we met z’n tweeën peddelen.

Een mooie zonsondergang met uitzicht op het vliegveld. We gaan dadelijk met de bus Fria van het vliegveld halen. 
Op zaterdag  27 september  varen we voor de wind naar Alvor. Onderweg gijpen we de spi verkeerd en slaat ie vier keer om de fok. We moeten vier rondjes varen om de boel weer uit de knoop te krijgen.

Verder is het een erg relaxed tochtje van zo’n 50 mijl.

De zon gaat ook in Alvor weer prachtig onder

’s avonds gaan we weer de Rota doen met het zeilers clubje. 

We waren bij ons eerste bezoek bijzonder onder de indruk geraakt van de rotspartijen bij Lagos waar je tussendoor kan varen. We wilden dit ook aan Fria laten zien.

Leuk verkeersbord bij de “voetgangers” brug in Lagos.

We maken een lange strandwandeling bij Alvor. Ook dit gebied wilden we graag aan Fria laten zien.

Op 29 september huren we een auto en gaan de bergen in. In het bergdorpje Monchique stikt het van de vijgenbomen. Die vijgen moeten natuurlijk geproefd worden.

In een bos vinden we deze kurk eiken. Ze worden geschild tot een meter of drie vanaf de grond. Kennelijk groeit het weer aan zonder dat de boom dood gaat.

We bezoeken een ruïne van een klooster en maken een wandeling naar de top van de berg. Helaas is die toch wat te ver zodat we na een uurtje omhoog klimmen in een half uurtje weer bij de auto zijn.

Daarna zijn we naar Silves gereden waar we een (iets te mooi opgeknapt) kasteel hebben bezichtigd. 

Op 30 september zeilen we van Alvor naar Culatra. Eerst weinig wind, dan ineens genoeg voor een knoopje of twaalf snelheid. Het laatste stuk valt de wind weg en draait even later tegen zodat we toch nog met warme boilers aankomen. 

In ons tropenluikje hebben we ons eigen aquarium.

Op 1 oktober bezoeken we Olhao en maken we een mooie wandeling op Culatra.

’s Avonds hebben we een lekkere BBQ.

De volgende dag is een omklooidagje. We zeilen met de Happy Cat, kanoën, zwemmen in de branding op Culatra en voor je het weet is er al weer een dag om.

Dan is het al weer vrijdag en varen we weer naar Faro.

We maken een mooie wandeling door Faro en brengen dan Fria weer naar het vliegveld. 

Als we weer aan boord zijn kunnen we zwaaien naar Fria’s vliegtuig. Het is een heerlijke week geweest.

En ja, de zon gaat weer prachtig onder.

Vanaf Faro zeilen we naar de grens rivier, de Rio Guardiana. We liggen er voor anker met links Portugal en rechts Spanje. Weinig verschil overigens.

Daarna maken we nog een tussenstop in Mazagon waar in de ochtend de haven meester van de marina naar onze ankerplaats komt en vraagt of wij even de marina binnen kunnen varen. Dan kan hij foto’s maken voor een folder over het zoveel jarige bestaan van de haven. Dat doen we natuurlijk en varen daarna door naar Cadiz. Hier zijn ze bezig een enorme brug over de baai te bouwen. Doorvaart hoogte ca. 100 meter en de kraanmachinisten zitten op minimaal 250 meter hoogte te werken!

Op 10 oktober komen Henk en Houkje in Cadiz aan. We halen ze van de trein en maken een wandeling door de mooie oude stad. De volgende dag gaan we naar Barbate. Eerst is er weinig wind en als die later wel aantrekt is ie tegen. Opkruisen dus. Zelfs nog een rif gezet.

Als we de volgende dag verder willen is het weer echt goed van slag. Hele donkere wolken en regenbuien. In de buien stevige wind. Wel bezeild gelukkig al hebben we een forse stroom tegen. Later valt de wind weg en moeten de motoren aan.

Als we bij Tarifa de kaap ronden is het weer mooi opgeknapt en komt ook Marokko goed in zicht. Het laatste stuk krijgen we de stroom mee  en ook weer wat wind uit de goede hoek en zijn we zo in Gibraltar.

Dan lopen we op 13 oktober vanuit Spanje naar Engeland. We liggen voor La Linea (Spanje) voor anker en moeten dan via het vliegveld over de start- en landingsbaan, die het schiereiland volledig overkruist, naar Gibraltar lopen. Is wel bijzonder.

Tja, en dan ben je ineens echt in Engeland.

Gibraltar is een behoorlijk steile berg / rots van een dikke 500 meter hoog. Boven is een nature reserve waar we behalve een mooi uitzicht ook aapjes kunnen kijken.

We bezoeken de “war tunnels”. Er is 34 mijl tunnel in deze rots!

Een prachtig uitzicht. De start/landingsbaan is ook goed te zien.

Na een prachtige wandeling berg op en af komen we aan het andere eind van de rots in deze bijzondere grot.

De laatste dag van H & H’s bezoek is het weer weer helemaal goed. H & H vertrekken per huurauto naar Sevilla. We hebben een heerlijke tijd met ze gehad. 

Wij gaan in Gibraltar diesel tanken voor 60p per liter (ongeveer 75 Eurocent) en op 16 oktober varen we onder begeleiding van dolfijnen naar Torremolinos,  waar Arjen aan boord zal komen.

Torremolinos is een prachtige badplaats, geheel uit de vakantiefolder.

Het is er ‘voor elk wat wils’ en zo zijn er ook Nederlandse horeca gelegenheden. 

Zo kunnen we eindelijk weer eens een portie bitterballen bestellen.

Onze ankerplaats kan ook zo in de vakantiefolder.

En de zonsondergang ook.

Arjen komt rond een uur of één ’s nachts aan en na een paar kuipbiertjes en een korte nachtrust gaan we de volgende (dus eigenlijk dezelfde) dag naar Gibraltar. Hij reageert nog goed op het commando “buik in” voor er een foto gemaakt wordt.

Met Arjen maken we min of meer dezelfde wandeling als met H&H over Gibraltar. We gaan op een gegeven moment via een (smalle) trap omhoog en komen op die trap een groepje apen tegen die daar wat rondhangen. We willen ze passeren, maar de grootste van het stel denkt daar anders over en gaat een beetje moeilijk zitten doen. Er toch maar langs gegaan, waarna die rotaap ons weer snel passeert en Wouter nogal stevig in de schouder knijpt en een paar treden hoger ons de weg gaat blokkeren. Na enige tijd gewacht te hebben gaat ie toch wat aan de kant en mogen we er langs.

Dan zeilen we op 21 oktober naar het Spaanse Ceuta. Dit ligt op het Afrikaanse continent tegenover Gibraltar. Onderweg zien we veel dolfijnen en zelfs een aantal grote walvissen (helaas te ver weg voor goede foto’s); indrukwekkend!
We lopen van Ceuta naar de Marokkaanse grens en daar waan je je wel echt in Afrika.

Mensen klimmen over de hekken, aftandse auto’s volgeladen in de rij, je zou er een reportage over (oorlogs-) vluchtelingen kunnen maken zonder dat het iemand opvalt dat dit gewoon de grens tussen een onnozel klein stukje Spanje en Marokko is.

Verder is Ceuta een mooi stad.

De laatste avond van Arjens bezoek BBQ-en we.

De volgende ochtend huren we een autootje  en brengen Arjen daarmee weer naar Malaga, vanaf waar hij weer naar Nederland vliegt.

Onderweg nog een beetje siteseeing en een heerlijke Hollandse lunch. Het was fijn en gezellig om Arjen aan boord te hebben.