November 2014

Gibraltar – Almerimar.

Na een paar weken in de baai van Gibraltar trekken we verder richting Almerimar, waar we willen ‘overwinteren’. We horen en lezen van andere zeilers dat het daar goed toeven is in de wintermaanden, met temperaturen waar we in Nederland in de zomer al blij mee zouden zijn…Eenmaal in Almerimar willen we verder kijken dan alleen rond de haven, dus huren we een week een autootje. Dat is hier spotgoedkoop, maar je moet er wel voor naar het vliegveld in Almería, 2,5 uur met de bus! Wij hebben daar tegenwoordig gewoon tijd voor.

We verbaasden ons al een tijdje over de (bijna) permanente aanwezigheid van deze wolk, precies boven Gibraltar. Iemand die we spraken in de marina van La Linea legde ons uit dat dit speciaal voor de Engelsen in Gibraltar is… om ze tegen zonnebrand te beschermen.

In een groot deel van zuid Spanje worden hammen gerookt. Elk dorpje heeft zo z’n eigen specialiteit, maar hier in de Carrefour zijn ze allemaal verzameld.

Voor € 95,- heb je al zo’n pootje.

Voor we verder trekken bezoeken we nog de botanische tuin in Gibraltar.

Op 5 november liggen we voor Marbella geankerd met rustig weer en een prachtige zonsondergang.

​​De volgende dag voor de wind met bijna 250 m² zeil.

Op 7 november varen we door naar Almerimar met ruime wind en flinke golven. Het gaat hard!

Dit is dan ons plekje voor de komende tijd.

Meteen worden we opgenomen in de ‘united nations’, bestaande uit denen, zweden en engelsen. Ze komen bij ons aan boord eten en maken kennis met nederlandse stamppotjes.

Langs de Costa del Sol worden heel veel paprika’s, tomaten, komkommers, etc. verbouwd. Dat gebeurt in dit soort eenvoudige kassen.

Niet van glas, maar allemaal gewoon plastic.

Vanaf de boot kunnen we, als het helder is, de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada zien. Hemelsbreed ongeveer 65 km hier vandaan. 

Elke zondag wordt er met een groep enthousiastelingen gewandeld in de bergen.

Halverwege een korte lunchpauze en aan het einde een biertje in een plaatselijk café.

En dit is een week lang ons autootje. We rijden er zo’n 1200 km mee.

Vanuit Almería rijden we meteen maar even de bergen in. Het landschap is zeer gevarieerd.

Mooie bergweggetjes met echte haarspeldbochten.

Een heel contrast; dit is de toegansweg naar Almerimar.

De volgende dag rijden we het nationaal park Sierra Nevada in, naar Ferreirola. Dit is een oud Moors dorpje op ongeveer 1000 m hoogte.

We verbazen ons over de bouwtechniek, die aan de onderkant van dit balkon goed te zien is.

Het is hier echt prachtig.

Wel erg droog; we zien veel bliksemschade.

Omdat hier weinig wind is blijven de herfstkleuren mooi aan de bomen. 

We maken een mooie wandeling door de vallei

en door een ander wit dorpje.

Vanuit de auto zien we ’s middags de temperatuur zakken.

Terug richting de kust zien we al gauw de kassen weer.

Onze volgende tocht gaat naar het skigebied aan de noordkant van de Sierra Nevada. Omdat we daar later deze winter gaan skiën, willen we vast even kijken hoe het er is.

We klauteren van 2500 m omhoog naar ruim 3000 m, waar de eerste pistes al klaarliggen.

We kunnen het natuurlijk niet laten…

Klimmen is best zwaar, dus even een broodje.

Op deze piste kwamen we even later de eerste skiërs tegen. De liften draaiden nog niet, daarom hadden ze een hond bij zich om de ski’s naar boven te sjouwen.

Er werd hard gewerkt voor de opening van het seizoen; nog 10 dagen te gaan.

​Op 22 november gingen we naar Tabernas, waar een woestijnachtig gebied is waar diverse films zijn opgenomen.

​We rijden met de auto een heel eind door dit gortdroge gebied. Het is een aparte wereld, waar we toch af en toe een boerderijtje zien.

​​Op een bord wordt aangegeven waar welke film is gedraaid.

Bij de restanten van een oude Moorse nederzetting was een amateur filmclubje bezig.

Als we de auto 2 dagen later weer inleveren is het meeste stof er wel weer afgewaaid.