Februari 2021

Marina di Ragusa 4 (Sicilië)

1 februari gaan we weer van code rood naar oranje. Dat betekent weer iets meer vrijheden. We kunnen reizen binnen de gemeente, dus de wandelingen worden weer wat interessanter. Ook mogen we weer boulen op het strand. De etentjes en feestjes binnen de bubble van de marina gaan onverminderd door. Vanaf 15 februari gaan we naar geel waarmee we weer over het hele eiland kunnen reizen. Ook beginnen de happy hours dan weer, helaas wat vroeg op de dag omdat de restaurants en terrassen wel om 18.00 dicht moeten. Deze maand wandelen we veel, komen er veel pakketjes binnen en doen we een aantal klusjes aan de boot. Ook maken we een film vol herinneringen voor Fria die eind deze maand 80 wordt.

We beginnen deze maand met een wandeling in het bos bij Modica. We zijn volgens de corona dictatuur weer van code rood naar code oranje gegaan zodat we nu weer binnen de gemeente mogen reizen zonder briefje van je moeder. Modica is dan eigenlijk wel weer illegaal omdat dat niet binnen de gemeente ligt, maar we zijn nog nooit aangehouden of zo dus we wagen het er op.

Een oud Romeins pad. Wederom jammer dat die Romeinen niet zo van het onderhoud waren en zijn.

Het mag hier ook allemaal niets kosten. Dit is een hek dat de weide van de weg moet afsluiten om de koeien op de weide te houden.

Net op tijd terug om nog voor sluitingstijd hamburgers te halen bij de Stella Marina. Ze vallen een beetje tegen. We hadden ze groter en voller in herinnering.

Ik heb een gat in mijn spijkerbroek. Erg lastig want als ik hem aantrek steekt mijn grote teen erdoor waardoor het verder scheurt. Op zoek naar een nieuwe ontdekken we dat wat in de winkel hangt nog veel slechter is. Dat gaan we niet doen, dus zet Paula er een lapje over.

Op 2 februari komt ons pakket van de online oriëntal shop aan.

Wij zijn als Nederlanders dankzij ons ontdekkingsreizigers- en koloniaal verleden gezegend met een rijke oriëntaalse eet cultuur, maar hier in Italië kun je werkelijk niets van dat alles krijgen. Normaal pakken we zelf een doos in die we dan naar de marina sturen als we zelf in Nederland zijn, maar dat gaat dit jaar niet lukken. Dus voor ieder die zo iets zoekt: www.orientalwebshop.nl. Wij kunnen weer een jaartje vooruit.

De volgende groepswandeling nemen we de groep mee naar het Chiaramonte natuurgebied. We doen de wandeling die we net voor het code rood werd al een keer met H en een keer met H&H hebben gedaan. Het is daar prachtig en je raakt er niet snel uitgekeken.

Het plaatsje Chiaramonte.

De Etna in de verte. Weinig rook en geen uitbarstingen vandaag.

De groep. 12 man deze week. Als je goed kijkt zie je in het midden de Etna tussen de groep staan.

Lunch in de zon en uit de wind, maar wel op een kilometer hoogte. Heerlijk!

Dave krijgt een knipbeurt op de steiger. Ik stel het nog maar even uit.

We kunnen nu in oranje ook weer boule spelen. Helaas zijn er nog geen happy hours, maar we nemen zelf een biertje mee voor tussen de wedstrijden.

Tja, je moet wel opletten waar je het rode balletje heen gooit!

De mainpontoon. Ook wel runway genoemd (aan beide zijkanten zitten om de 2 meter lampjes ingebouwd) of walk of shame. Dat laatste vanwege de wandeling naar glasbak met een rammelende tas met wijnflessen na een gezellig avondje.

5 februari, een wandeling noord van Ibla, Cava di Volpe. Hier zijn in de rivier enorme waterkundige (beton) werken. Geen idee wat hiervan de bedoeling is geweest. In ieder geval is het nu volledig vervallen.

De amandelbomen beginnen prachtig te bloeien. We zitten hier op zo’n 600 meter hoogte, daar is het weer iets later dan lager. Moet toch een temperatuur kwestie zijn.

Een meertje op de achtergrond. In Nederland zou hier op z’n minst een park omheen liggen en twee of drie campings aan grenzen, maar hier niets van dat alles. Er staat zelfs een hek omheen!

We komen deze wigwam tegen. Leek bewoond, maar we hebben niemand gezien.

Weer mooie bloemetjes onderweg. We moeten ons toch eens verdiepen in de namen.

Minder mooi is de vuilnis ethiek op dit eiland. Dit beeld zie je hier veel. Hier staan dan nog containers tussen de vuilnis dus eigenlijk is het voor Siciliaanse begrippen best netjes, maar meestal wordt het gewoon ergens gedumpt.

We doen boodschappen bij de Eurospin bij Donnalucata en rijden dan even door voor wat site-seeïng. We zoeken deze verlaten fabriek op die we op eerdere bezoeken aan het eiland al hadden zien staan.

Blijkt dat je er gewoon in kan rondkijken. Geen idee wat het is geweest.

Mooi is het wel.

Deze week doen we een groepswandeling in de Cava di Volpe die we al even hadden vóór gewandeld met z’n vieren. Het is altijd prettig de wandeling goed te kennen voor we de groep meenemen.

We wisten dat er een stukje koeienpad (dus blubber en andere prut) in zat, maar dat het nu zo zacht was hadden we dan weer niet op gerekend.

Lunch op 700 meter hoogte beschut en in de zon.

We zagen een, zo op het oog, prachtig kasteel op een bergtop staan. Daar moesten we ook nog maar even gaan kijken.

Blijkt alleen in gebruik als koeien onderkomen. Zonde!

De 14e rijden we een flink stuk naar het noord-westen om een nieuwe wandeling uit te zoeken voor de volgende groepswandeling. We raken een beetje door onze voorraad heen en morgen gaan we weer naar code geel en mogen we weer over het hele eiland reizen (vandaag wagen we het er maar weer op). We zoeken dan op earth naar een “groen” gebied en kijken dan met navigator met open streetmaps of er paadjes zijn. We vinden een gebied genaamd Bosco di Santo Pietro (net in de provincie Catania). De wandeling is maar 6,5 kilometer dus te kort voor een groepswandeling, maar toch leuk even.

Let eens op deze cactussen. De bladen lijken op cactus, maar de stam lijkt een boom. Als je dan goed kijkt zie je dat de bladen zich opstapelen en de lagere langzamerhand houtig gaan worden, tot ze op een echte boomstam gaan lijken.

Een heel steil “brommer”pad.

Op de terugweg weer het trieste vuilnis gedoe. Geen containers deze keer.

De groepswandeling van de 15e gaan we toch maar naar een bekende locatie: Cava d’ Ispica. De kou uit Nederland is nu naar ons afgezakt en het zal vandaag niet veel warmer worden dan een graad of 10 en hard gaan waaien. Cava d’ Ispica is zeer beschut in een diepe kloof dus waarschijnlijk het best te doen.

Hier zijn vele pre-historische grotwoningen, en we lopen door en naast de (droge) rivier in de kloof.

Dit is binnen in één van die grotwoningen. Rechts net buiten beeld is de vuurplaats. Je ziet dat het plafond behoorlijk zwart is. Er is geen schoorsteen, de rook ging dan waarschijnlijk langs het plafond naar buiten.

Zoals je hier ziet was het een behoorlijk groot appartementen complex. Alleen geen idee hoe ze de hogere verdiepingen konden bereiken.

De 16e moeten we naar Catania om de auto om te ruilen. We rijden daarna door naar Taormina, een prachtig bergdorpje aan een flinke baai aan de oostkant van Sicilië.

Er is een oud Grieks theater (midden op de foto) waar in betere tijden nog steeds optredens worden gegeven.

Wij nemen de trappen omhoog naar een kerkje en kasteel met een heel mooi uitzicht over Taormina.

Het kerkje is deels in een grot gebouwd, kijk maar eens naar het plafond. Het kasteel is helaas gesloten.

We hebben vanaf hier ook een schitterend uitzicht op de Etna, die weer eens flink aan het pruttelen is vandaag.

Dit dorpje ligt nog eens een bergje verder. Wel een uitdaging, maar die bewaren we maar tot de volgende keer.

Thuisgekomen moet de oogst van de wandeling van de 15e nog worden verwerkt. We kwamen een verlaten sinaasappel boomgaard tegen en het is toch zonde die sinaasappeltjes te laten vergaan.

Paula zet ze op sterk water…..Althans de schillen. Dit moet arancello worden. Een week of 2 in de alcohol en dan suikerwater erbij tot het op zo’n 30% zit. Ben benieuwd hoe dit gaat smaken. De limoncello lukt altijd prima dus deze waarschijnlijk ook wel. De kale sinaasappeltjes verwerken we tot sap.

19 Februari, terug van een boodschappen ritje naar de Eurospin in Ragusa.

Zaterdag 20 februari. Paula en ik gaan een nieuwe wandeling uitzoeken. We gaan naar Grammichele. Iets noord daarvan is een bos dat we willen verkennen. We zijn hier hemelsbreed zo’n 60 kilometer van de Etna, maar ook hier zijn het allemaal lava brokken.

Kijk, daar is ie. Hij (of zij) is weer behoorlijk actief de laatste tijd.

We hebben de wandeling goedgekeurd (13 kilometer en 300 meter op en neer) dus op maandag doen we hem met de groep. Onderweg komen we loslopende paarden tegen.

Helaas is het bewolkt vandaag dus geen mooi uitzicht op de Etna en zo.

Let eens op deze eucalyptusboom. Ooit omgevallen en afgezaagd, maar er groeit gewoon weer een boom uit de omgevallen stam.

Na de wandeling bezoeken we het stadje Grammichele. Dit heeft een zeer typerende zeshoekige opzet. Het is na een zware aardbeving in de 17e eeuw in deze vorm herbouwd.

23 februari, weer eens een klusje. De ankerlier van de Rocna begint wat te verslijten op de plaats waar de ketting naar beneden gaat. Die van de Bruce is nog als nieuw dus die willen we verwisselen.

Zie je die twee groeven. Dat heeft de ketting er de afgelopen 11 jaar ingegraven.

We halen alle lieren eraf. De twee ankerlieren zijn net niet helemaal gelijk, een ook de boutgaten komen net niet overeen.

We boren alle gaten op naar 13 mm.

We schuren alles.

We vullen al die 13mm gaten met epoxy met microbaloons om er later weer passende gaten in te boren.

Intussen krijgen we een mailtje van de marina office dat er een parcel voor ons is. Dat is altijd net alsof je een kadootje krijgt (die je helaas wel zelf eerst moet bestellen). Het is de dubbele inductie plaat. We gaan als eerste Groningers echt helemaal van het gas af!!!!

Eerst de oven eruit.

Dan het gaskookplaatje verwijderen en het gat voor de inductie aftekenen.

Dan zagen door dat prachtige koolstof aanrechtblad. Hopen dat ik niet uitschiet.

Gelukt zonder uitschieten. Dan ventilatie gaten boren.

Inductie plaat erin, afkitten en de oven terugplaatsen. Zo simpel kun je van het gas af. Wordt daar nou zo’n ophef over gemaakt in Nederland!

Wij hebben inmiddels ook een derde kraan bij de wasbak geplaatst. We hadden al zoutwater en tankwater, daar is nu winterdrinkwater bijgekomen.

In de winter zetten we onze watermaker stil en tanken we water van de wal in één van de tanks. Helaas is dat meestal niet lekker genoeg om te drinken, dus we monteren een koolstoffilter in het aanrechtkastje en maken een speciaal drinkwater tapkraantje op het aanrecht.

Woensdag 24 februari. We doen die wandeling van afgelopen maandag nog een keer maar met de andere helft van de wandelgroep.

Na ca. 8 kilometer lunchpauze.

Dit is het uitzicht tijdens de lunch.

Daarna weer een klusje. Wij moesten om de wc door te spoelen altijd de buitwaterkraan open en weer dichtzetten. Dus voor gasten altijd een moeilijke gebruiksaanwijzing met het risico dat ie open bleef staan.

We hebben nu een electrische klep ertussen gezet.

En een super simpel twee knopjes systeem: Spoelen en legen.

De arancello is inmiddels ook zover dat ie kan worden afgemaakt. Eerst filteren in drie twee liter flessen.

Dan 1 kilo witte suiker in 4 liter oplossen en dan verdelen over de drie twee literflessen.

Dan navullen met schoon drinkwater. En het is echt heel lekker. Beetje Cointreau achtig.

25 februari. Mats en Eva zijn ook weer terug uit Zweden (ze konden tussen de verschillende Etna erupties door toch landen op Catania). We kunnen weer boulen met z’n achten.

En ja, we zijn er zo langzamerhand allemaal echt goed in.

26 februari. Het stukje voordek onder de lieren kan geverfd worden.

Vandaag doen we twee lagen min of meer nat in nat.

Onze nieuwe kuipkussens zijn aangekomen. De zittingen van 6 cm vonden we iets te dun, we waren in het voorjaar van 2018, toen we de kuipkussens maakten, bang dat de banken te hoog zouden worden. We gaan ze nu toch vervangen door 8 cm.

En dan is de maand weer om. Sicilië blijft nog twee weken in geel, maar Sardinië gaat naar wit. Dat betekent dat daar het leven bijna weer normaal kan worden. Het voorjaar komt er aan en Italië schiet aardig op met vaccineren dus het ziet er hoopvol uit.