Juli 2024

Deel twee van onze Scandinavische reis en weer thuis

Deze maand vervolgen wij onze reis door de Scandinavische landen. We waren eind vorige maand in de zuidoost hoek van Finland en vervolgen nu onze weg richting het westen. We doen een aantal wandelingen in nationaal parken en bezoeken Helsinki. Daarna gaan we verder west en bezoeken Turku. We doen een rondtoer over zo’n 20 eilanden aan de zuidwest hoek van Finland om vervolgens de veerboot naar Stockholm te nemen. In Zweden zakken we langzaam naar het zuiden en bezoeken Mats en Eva (SV Angelina). We gaan na een paar gezellige dagen met Mats en Eva weer verder naar het westen langs de zuidkust van Zweden tot we in Trelleborg de veerboot naar Travemünde nemen. Daarna is het nog maar een paar uur rijden naar Leens en we zijn weer thuis. We prutsen een tijdje in het huis om en gaan dan een paar dagen met de Madness op pad.

De eerste twee dagen in Finland werden we enorm geplaagd door de muggen, maar dat is nu ineens over. We hebben een muggen verjaag apparaatje gekocht, maar nooit hoeven gebruiken. Kennelijk is kopen genoeg. We rijden verder naar het zuiden en komen weer heel veel bos tegen. Bos is hier een landbouw product en dat zie je.

Boompje groot, plantertje dood is een gezegde. Dat is hier denk ik wel de werkelijkheid. Beetje luie vorm van landbouw bedrijven om dat rooien aan de volgende generatie over te laten.

We rijden naar Helsinki en gaan de stad bekijken. We parkeren aan de zuidkant op een openbare parkeerplaats bij een jachthaven.

Best mooie gebouwen. Helaas geen blauwe luchten.

Een Nederlandse klipper (of zo) die als restaurantschip wordt gebruikt.

Tja, het Fins is niet zo’n makkelijke taal!

Motorboten van Nederlandse makelij.

En een kerk van Russische makelij.

Ook de kathedraal op het centrale plein heeft flink wat Russische invloed gehad.

Het regeringsgebouw.

Het schijnt dat mannen in hun midlife crisis vaak een sportauto kopen of een nieuwe vriendin nemen. Deze hier heeft zo te zien beide gedaan.

Dit zie je hier bij bijna iedere deur.

Een wandeling in een nationaal park vlak bij Helsinki.

Dit vind je overal in die parken: een houtvoorraad met bijl en zaag.

Een hut om met je matrasje en slaapzak in te kunnen slapen.

En een picknickplaats met schuilhut, vuurplaats, tafels en banken.

Ook deze wandeling is weer rijkelijk voorzien van trappen en zo.

Daarna rijden we naar Naantali, een vakantiedorp, en doen daar even een rondje. Best toeristisch aangekleed.

Mooie kerk uit de middeleeuwen. Vroeger stond er nog een klooster bij, maar de kerk is het enige wat over is uit die tijd.

Typische bouw voor hier. Houten huizen met lage verdiepingsraampjes net onder de dakgoot. Die moeten dus zo’n beetje op de vloer zitten.

En dan rijden we door naar een hele mooie parkeerplek bij het begin van de “eilanden tour”.

Drie juli nemen we de eerste veerboot van onze eilanden tour, een rondje van ca. 240 km over ca. 20 eilanden en 10 veerboten. Sommige eilanden liggen zo dicht bij elkaar dat ze met bruggen verbonden zijn.

Daar komt ie al.

Waar in Noorwegen alle veerboten vooral volstonden met buitenlandse campers en andere toeristen zie je hier vooral Finse auto’s en af en toe vrachtverkeer.

Het eerste eilandje rijden we overheen en zijn al weer bij de volgende veerboot voor we het in de gaten hebben.

De tweede heeft ook wat zijweggetjes dus die verkennen we wat breder. Wat opvalt is dat hier veel boothuizen zijn. In die boothuizen kunnen de boten uit het water gehesen worden. Ook best wel grote kruisers.

Tja, dat Fins blijft een moeilijke taal!

En al weer een veerboot.

En weer even wachten op de volgende.

Deze heeft wel diesel aandrijving, maar wordt geleid door een staalkabel.

Dit eiland heeft volgens google een uitkijktoren. Het was even zoeken, maar hier is ‘ie dan.

Het zal wel een vreemde vertaling in het Engels zijn. Zo niet, dan ben ik benieuwd wie “in charge of myself” is wanneer we de toren weer verlaten.

Het uitzicht over de eindeloze hoeveelheid eilanden hier in de zuidwest hoek van Finland.

En dan zoeken we een parkeerplek voor de nacht.

Dit wordt het voor vandaag.

De volgende morgen naar de volgende veerboot.

Jammer van het sombere weer. Het is wel een aangename temperatuur en het is droog, maar het ziet er niet uit.

Waar mogelijk doen we een wandeling. Vaak kom je hierbij min of meer door de tuinen van vakantiehuizen.

Hier stond een weggetje op google. Dat zullen dan waarschijnlijk de sporen van de bomen rooimachines en vrachtwagens geweest zijn want hier is in ieder geval geen weg meer.

Iets verderop begint wel een soort weg.

En dan gaan we een eilandje verder op zoek naar historische steencirkels.

Gevonden. Als je in het midden bij die grote steen begint te lopen, slinger je een flinke tijd in het rond en kom je er uiteindelijk ergens rechts onder in beeld uit. Als je in YouTube “walking out from the maiden’s dance” intikt zie je hoe dat gaat.

We hebben niet kunnen vinden hoe oud het is.

En dan weer verder met een veerboot. Die Finnen hebben dit wel handig opgezet. Alle veerboten zijn gratis, behalve één, ongeveer in het midden van deze tour. Die kost € 45,-. Onze auto is klein genoeg om door te gaan voor personen auto (korter dan 6 meter) dus we betalen geen camper tarief of zo.

En dan nog een lange brug en onze eilanden tour zit erop.

We vinden een mooi plekje bij een nationaal park voor de nacht en gaan de volgende dag een rondje wandelen. Het regent af en toe, maar door een regenjas aan te trekken en een paraplu mee te nemen blijft het toch redelijk droog. Ook in dit nationaal park is weer behoorlijk geïnvesteerd in het begaanbaar maken en daar zijn we blij om want het is nogal zompig.

Er zitten kleine vlekjes op de planken. Soms bewegen die vlekjes ineens. Dus maar even door de knieën en de camera op macro stand, blijken die vlekjes kikkertjes te zijn van nog geen cm groot.

Er zijn hier zelfs voorzieningen voor rolstoelende hikers.

Paula is jarig vandaag dus trakteren we ons op gebak en een heuse camping. We krijgen plaats 29 met terras en stoelen en zo. Voor ons niet zo belangrijk, wij komen voor de douche, wasmachine en de droger. Er is ook een simpel restaurant bij dus we gaan vanavond uit eten.

De volgende dag weer verder naar Turku. Wat opvalt hier in Finland is dat de elektriciteitsmasten wel heel veel kleiner zijn dan in Nederland. Hier herken je de lage bevolkingsdichtheid aan.

Turku is een flinke, levendige stad. We gaan hier een paar uurtjes rondkijken.

Dit is onderdeel van het scheepvaart museum. Een kustwacht bootje dat ook over het ijs kan.

En er is een kasteel dat we van binnen en buiten bezichtigen. Daarna rijden we de stad weer uit voor een plekje voor de nacht bij een meertje. We moeten morgen weer terug naar deze stad want vanaf hier vertrekt morgenochtend om 8 uur onze veerboot naar Stockholm.

Beetje ander weer helaas. Erg jammer want de veerboot gaat tussen allemaal eilandjes door naar Zweden en dan is uitzicht wel erg leuk. De tocht duurt 11 uur.

Het begin van de tocht zou zo veel mooier geweest zijn met een blauwe lucht.

Dan gaan we binnen maar een tijdje luisteren naar de jazz band. Deze veerboot kan ook als cruise geboekt worden. Er is een heel dek vol met ruimtes voor kinderen van verschillende leeftijdsgroepen en er zijn diverse podia waar optredens te zien zijn voor de ouwetjes zoals wij.

De jazzband is echt goed, maar daar kwamen we niet voor. Het is inmiddels blauw en zonnig geworden, dus naar buiten.

Er is die dag een zuidwestelijke wind van rond de 30 knopen. De boot vaart daar nog eens met 25 knopen tegenin dus heb je 55 knopen aan dek. Dat is wel windkracht 10!

De boot is ruim 220 m lang, maar vaart tussen de eilandjes en rotsblokken door alsof het een klein speedbootje is.

Nu komen we bij Mariehamn op Åland (eindelijk het rondje op de A gevonden), de tussenstop op deze route. Het is het laatste grote eiland voor de oversteek over min of meer open zee naar Zweden.

Je kunt hier vakantie gaan vieren of, wanneer je de dag-cruise hebt geboekt, overstappen op de boot die net uit Stockholm komt en weer mee terug naar Turku varen.

Wij gaan door naar Stockholm en komen daar na ca. 60 mijl open zee en dan weer tussen de Zweedse rotsen en eilandjes in het begin van de avond aan.

We zoeken weer een plekje bij een nationaal park en doen de volgende morgen een wandeling.

Ook hier schuilhutten en vuurplaatsen.

Alleen is de route iets uitdagender dan in Finland……

Ook hier veerbootjes.

En een brug over het Götakanaal.

En bos.

We doen onderweg een tussenstop in een nationaal park om een rondje te wandelen. Dit is een soort museum nationaal park met traditionele boerderijen waar alles nog op de oude manier (met de hand en ossen en zo) wordt bewerkt.

Er wonen wel gewoon mensen die dus eigenlijk een soort levend museum zijn.

De route is goed aangegeven en gaat door bossen en landbouw velden (we zagen overigens wel ergens een tractor staan).

Vlindertjes.

Bloemetjes. Best wel bijzonder, die gele en paarse bloemetjes zitten op één steeltje.

We zien ook weer zo’n boogberk. Dit zie je regelmatig in Noorwegen, Zweden en Finland. Een heel bos van naaldbomen en berken en dan af en toe hangt er een helemaal in een boog. Terwijl hij er verder gezond uit ziet. Toch eens googelen.

Dan rijden we verder naar het zuiden en gaan naar het eiland Öland. Dit eiland is verbonden met een brug.

We gaan eerst de zuidelijke helft van dit eiland verkennen. Typerend voor hier zijn de windmolens. Deze staan op de hoge vlakte en waren bedoeld om graan te malen.

Verder is de “hoogvlakte” van dit eiland dor en kaal, terwijl lager vlak bij de kust uitgestrekte graanvelden zijn.

Wij parkeren bij een haventje aan de oostkant. We zijn weer eens aan een douche toe.

De volgende morgen rijden we op het eiland naar het noorden en doen een wandeling in een bos.

De westkust van het eiland.

En weer het bos in.

Er zal wel rots onder zitten wand de bomen wortelen vooral horizontaal.

Dan hangt er in een kerstboompje een kerstbal met een thermometer. Best warm hier.

Even verderop wordt het bos onderbroken door een golfbaan.

Na de wandeling rijden we door naar het zuidoostelijkste punt van Zweden. Dit is een militair oefenterrein waar je in mag als er geen oefeningen zijn.

Het is weer bewolkt deze avond, maar tegen dat ie onder gaat prikt de zon toch nog even een beetje door de wolken.

11 Juli gaan we naar Karlshamn. Hier hebben Mats en Eva (zeilvrienden van Hallberg-Rassy Angelina) een appartement. Zijn zijn inmiddels overgestoken naar de Carib maar hebben de boot nu zijn wegens hurricane seizoen op de kant staan en zijn voor een aantal maanden in Zweden.

Dit was waar ze lagen en op de boot woonden voordat ze vertrokken voor hun wereldreis.

De jachthaven wordt beschermd voor de zee door een klein eilandje (met een bruggetje verbonden). Dat gaan we rondlopen.

Allemaal weer een paar jaar ouder geworden, maar daar zie je niets van.

Dan strijken we neer bij een BBQ plaats op het eilandje. Ook hier weer voorzien van keurig gezaagde houtjes en een picknicktafel en zo.

We hebben veel bij te praten

Proost! Straks nog een wandeltje op de vaste wal en dan gaan Mats en Eva weer naar huis.

En wij doen het dak omhoog en gaan slapen. Het is hier nu 23.00 uur en zo ver zuidelijk wordt het ’s nachts toch al weer een paar uur echt donker.

De volgende dag is een regendag. We rijden wat verder naar het westen en gaan nog een havenstadje bekijken, maar met een plu is dat toch allemaal niet zo leuk. Dus parkeren, dak omhoog en lezen.

In de avond wordt het droog en kunnen we even om ons heen kijken en zien aan de horizon Bornholm.

De volgende dag is het weer gelukkig weer goed. Alles ziet er dan zo veel mooier uit. We gaan een wandeling doen langs de zuidkust, een stukje oost van Ystad.

Daar zijn hoge duinen (ze noemen ze hier kliffen) en op die duinen is een merkwaardige steenformatie in de vorm van een schip (Ales Stenar). Een soort Stonehenge maar dan anders, maar wel ruim 1.400 jaar oud.

Het is een toeristische trekpleister in een weiland waar ook koeien lopen.

Ook een toeristische trekpleister zijn de paragliders die hier opstijgen en rondfladderen. En dat opstijgen is best wel lastig.

Maar als het eenmaal in de lucht is ziet het er fantastisch uit. Zeker als de wolken even wegtrekken.

Dan gaan we door naar Ystad en wandelen de stad rond.

Best veel van dit soort mooie oude straatjes.

Daarna door richting het westen. Mooi weer en veel graanvelden hier op de zuidkust.

We vinden een mooie parkeerplaats aan het strand voor de nacht.

De volgende dag gaan we verder richting het westen en maken een tussenstop op het zuidelijkste puntje van Zweden. En dit is dan die zuidkaap van Zweden. Duidelijk minder bezoekers dan de noordkaap van Noorwegen en heel veel warmer.

We gaan Trelleborg verkennen. Dit is niet zo’n mooie stad. Het staat vooral in het teken van de havens. Er is een klein gedeelte voetgangersgebied in de binnenstad dat nog wel een beetje de moeite waard is. Mooi beeldje.

En dan gaan we de veerboot Trelleborg – Travemünde op.

We komen vrij hoog buiten op het schip te staan.

Voor ons wat ongebruikelijk, in de meeste veerboten die langere tochten over zee maken sta je binnen.

Er is ook weinig accommodatie voor passagiers binnen. Alleen een koffie corner en een groot restaurant. Geeft niets, het is mooi warm weer met weinig wind en een prachtig uitzicht.

De krijtrotsen van het eiland Møn.

En dan gaat de zon onder met uitzicht op Fehmarn (links van de zon).

En dan komen we in het pikkedonker in Travemünde aan. De enorme veerboot vaart hier nog enkele mijlen bijzonder langzaam door een heel klein water met jachthaventjes aan beide kanten.

In het donker rijden we naar een parkeerplaatsje bij een meertje voor de rest van de nacht en zien de volgende morgen pas waar we gisternacht doorheen gereden zijn.

En dan is het nog een paar uur rijden en staat Groningen al weer op de borden. Hiermee komt een einde aan deze reis.

Dit was onze Scandinavische reis. Ruim 7.500 km (exclusief de veerboten) in bijna zes weken. We hebben heel erg veel gezien en echt genoten van deze reis. De auto is fantastisch, hij rijdt heerlijk en zodra je parkeert ben je “thuis”. Dat is toch wel wat anders dan dat gedoe met die tent vorig jaar.

Thuis aangekomen ruimen we een beetje op en prutsen wat om in de tuin. Ik doe een beetje schilderwerk aan de terrasdeuren en dan pakken we onze spullen weer bij elkaar om een paar dagen met de boot op pad te gaan. De sluisdeur is stuk dus blijven we de eerste nacht maar op het Lauwersmeer.

Paula gaat nog even het water in om het logwieltje los te maken en te kijken of de schroef schoon is. Kijken lukt niet want maar 5cm zicht dus dat wordt voelen.

De volgende dag functioneert de sluis weer en kunnen we naar buiten. Het is werkelijk prachtig weer en er is een beetje wind. Jammer dat we nog steeds die domme helmstok besturing hebben, maar dat is even niet anders.

We gaan droogvallen bij de “Oude Wal” onder Schiermonnikoog.

De wind gaat naar het zuiden draaien dus verlegt Paula het anker naar dieper water om straks als we weer loskomen gelijk verder te kunnen gaan.

We gaan even een biertje halen op de Indeweer en daarna door naar de rede voor de haven van Schier.

De volgende morgen blijkt dat we in de blubber liggen en vanaf hier niet naar het dorp kunnen lopen. Jammer, maar dus meer zeiltijd.

We zeilen naar Engelsmanplaat en vallen daar droog. Helaas al weer in de blubber dus niet wandelen. Dan gaan we de volgende dag terug naar het Lauwersmeer.

Daar komt Fria naar toe voor een dagje zeilen.

Even het zuidelijke eilandje rondwandelen.

We sluiten de dag af met kibbelingen en patat bij Sterkenburg op de buitenhaven.

En dan moeten we weer terug naar huis want de grijze camper is verkocht en de nieuwe eigenaren komen hem ophalen. Ze komen op de fiets, de makelaar heeft er een fietsenrek opgezet dus na de formaliteiten en een kop thee gaan de fietsen achterop en nog wat onwennig rijden ze weg.

De dagen die volgen gaan wij spullen bestellen en verzamelen voor de refit van de Madness. Er moet in ieder geval epoxy, glas, mircoballoons, plamuur, verf, coppercoat, polycarbonaat voor de ramen en luiken en een complete hydraulische besturing met een nieuwe hydraulische stuurautomaat komen. De stuurkolom moet worden ontworpen en getekend en er moeten mallen van de ramen worden gemaakt. Heel veel werk en als alles er is gaan we beslissen wanneer we gaan beginnen.

En dan is de maand weer om. Veel gezien en veel gedaan. Heerlijk om weer te reizen, maar ook heerlijk om weer even thuis te zijn. De komende maand hebben we de keuze de refit van de Madness te starten of het nog even uit te stellen en te gaan zeilen. Dat laten we dan maar van het weer afhangen. Eind augustus zullen we de volgende blog plaatsen.