Juni 2024

Nog even gordijnen ophangen en dan op reis!

Deze maand hangen we eerst nog even de gordijnen op de 2^e etage op, één van de laatste afwerkklusjes en dan zijn we werkeloos! Goed moment om maar weer eens op reis te gaan. We pakken de auto in (de zwarte) en vertrekken richting het oosten. Als we ver genoeg oost zijn gaan we naar het noorden. De bedoeling is heel erg ver naar het noorden, de Noordkaap of zo, maar eerst maar eens naar Paula’s neef in Esbjerg.

Paula heeft gordijnen gemaakt voor de topgevels op de tweede verdieping. Geen gemakkelijke klus, want de helling is weliswaar 45 graden, maar door de plooien wordt dat een ingewikkeld getrapt knipwerk en naaiwerk voordat dit het resultaat is.

En dan hebben we eigenlijk helemaal niets meer te doen en vertrekken naar het oosten. We stemmen in Winsum eerst nog even voor de Europese verkiezingen en dan zijn we onderweg.

We rijden Duitsland in en dan via Hamburg naar het noorden en over het Kielerkanaal.

En dan door tot aan Esbjerg waar we op bezoek gaan bij Paula’s neef Hans. We zijn in één keer gegaan omdat we een aantal pakken diepvries kroketten en zo bij ons hadden voor Hans. Die kun je in Denemarken niet krijgen.

We babbelen gezellig wat en de volgende dag verkennen we een beetje de omgeving. Hier zijn we in de haven. Vroeger was dit een vissershaven, maar tegenwoordig vooral vol met offshore platforms, suppliers, onderhoudsschepen voor de windmolenparken en al dat soort zaken.

Er is ook een splinternieuwe jachthaven. We maken een praatje met een Nederlander die onderweg naar Oslo hier even schuilt voor de harde tegenwind en leren dat het havengeld voor zijn 55 voeter hier slechts € 15 bedraagt. Dat is wel wat anders dan in de Med!

De volgende dag nemen we afscheid van Hans en trekken verder naar het noorden. We komen een museum boerderij tegen en gaan die bekijken. Altijd al nieuwsgierig geweest hoe zo’n traditionele binnenplaats boerderij er van binnen uit zag.

Zo dus! Klein, heel erg laag en heel erg vol.

En dan gaan we door naar Lemvig. Hier zijn we met de Silva in een grijs verleden ook al eens geweest en hebben ons toen verbaasd over de spoorlijn die met heen en weertjes de berg af daalde. Die ligt er nog steeds, alleen wordt ie niet meer gebruikt.

We rijden een stukje terug en gaan net buiten Lemvig op een landtong staan voor de nacht.

Dan rijden we verder door richting noord en vinden in Jerslev een parkeerplaats bij een natuurschool waar we kunnen wandelen en staan voor de nacht.

We wandelen ca. 12 km door het bos en komen onderweg een hert tegen.

Het is een mooi bos met “houthakkers” paden.

De volgende morgen doen we nog een rondje bos en rijden dan door naar Tars en overnachten daar op een industrie terrein bij een camper verkoper die voor € 10 een parkeerplaats, wc en douche beschikbaar stelt. De volgende morgen vroeg op om naar Hals te rijden waar we de veerboot naar Kristiansand in Noorwegen nemen.

We zijn ruim op tijd en na een uurtje wachten kunnen we aan boord.

En dan gaat het met 25 knopen naar het noorden.

Kijk, al weer zo’n mooie nieuwe rookvrije veerboot. Dat zie je ook wel eens anders.

Vier uur later zijn we aan de overkant. Gelijk in een hele ander wereld.

Even de auto weer opzoeken en dan eruit.

Na nog een uurtje zon is de pret voorbij en regent het behoorlijk. Veel wegwerkzaamheden onderweg. Er staat dan een man met een rood bordje het verkeer van de ene kant tegen te houden terwijl van de andere kant een rij auto’s deze “Ledebil” moet volgen tot ze er langs zijn.

Tja, niet alle wegen zijn even groot. We passen hier maar net tussen de vangrails.

Eerste stop in Noorwegen, Haekni rasteplass aan de R9. De regen is weer even over en de zon komt te voorschijn. Je hebt hier parkeerplaatsen met wc en warm en koud stromend water. Alles keurig schoon en super onderhouden.

Even een wandeltje. We staan bij een rivier met kleine meertjes tussen de stroomversnellingen.

Dit is het standaard bushokje hier in het zuiden van Noorwegen.

En dit een kerkje. Helemaal van hout.

De E6.

We doen een wandeling door een langlauf gebied. Hier en daar zitten de kussens nog om de bomen en gek genoeg is de gehele route verlicht. Hier het uitzicht vanaf een picknick plek.

Na de wandeling rijden we door naar een campercamp in Saggrenda. Dit is een gratis overnachtingsplaats voor campers met een toiletgebouw en afvoer voor vuilwatertanks en dat soort dingen. Paula vind die plaatsen op een appje park4night.

Eigenlijk hadden we hier bij moeten gaan staan, maar dat gaat ons toch een beetje te ver.

Wij gaan een eindje verderop staan.

De volgende dag door, verder naar het noorden. Onderweg een stadje met een woeste waterval.

Dan passeren we een hoogvlakte van ca. 1.200 meter met de nodige skigebieden. Zie hier de skiliften, nu boven een “groene” piste.

We zitten hier op een kleine 1200 meter boven zeeniveau en het is hier koud!

Zo koud dat de sneeuw nog als een lasagne naast de weg blijft liggen.

Het is vast een hele mooie hoogvlakte, maar in dit weer zie je daar niet zo veel van.

En dan vinden we ietsje lager in een bos een mooi plekje voor de nacht. We gaan eerst nog even een wandeling doen langs de rivier.

Die buldert tussen de rotsen door.

Dit is ons plekje voor de nacht. Nacht wordt het hier al niet echt meer. De zon gaat wel onder, maar het wordt niet donker.

Buitentemperatuur ca. 10 graden, binnen 23.

De volgende morgen eerst een potje thee zetten. We gebruiken hiervoor altijd een elektrische waterkoker. Dat geeft veel minder vocht binnen en we besparen hiermee moeilijk verkrijgbaar Campingaz. We hebben een LiFePo4 accu van 105 Ah en een omvormer van 1500 Watt en die doen dat allemaal met gemak. De accu wordt dan weer geladen door een 170 Watt zonnepaneel en een Victron Orion 12-12 lader vanaf de dynamo.

Verder over de hoogvlakte naar het noorden. We maken een tussenstop in het nationaal park Dovrefjell-Sunndalsfjella waar we naar de top van een eeuwenoude bergpas wandelen. Er licht nog veel sneeuw op de nog veel hogere berg (Snohetta, 2.286 meter hoog) iets verder noord.

Naar het zuiden is het allemaal wat lager en dus minder sneeuw.

Uitzicht over de hoogvlakte.

We vinden een mooi plekje in een bos voor de nacht. Na het eten even een kopje koffie. Hiervoor hebben we ook een elektrisch machientje dat werkt met Senseo pads. Niet echt super, maar wel veel makkelijker dan dat geklieder met filters en zo.

De volgende morgen (14 juni) eindelijk een bijna strak blauwe lucht.

Treintje met hout. Dat hebben ze hier werkelijk in overvloed.

Dan zijn we in Trondheim. We parkeren net even buiten de stad en lopen dan naar het centrum.

Een gigantisch kathedraal.

En de meest gefotografeerde brug.

Na de wandeling rijden we verder naar het noorden en doen even een supermarkt aan. We hebben maar een kleine koelkast dus het wegwerken kost een beetje moeite.

Parkeerplaats bij een meertje (Foldsjoen). Zonnetje, biertje erbij.

De volgende dag weer verder noord. Past weer net.

We nemen een veerbootje naar de overkant van de fjord.

En dan rijden we naar Bronnoysund, een plaatsje waar de Hurtigrouten aanlegt.

Kijk, daar heb je hem al.

Voor een tientje kunnen we hier gebruik maken van het toiletgebouw van de haven, met douches, wasmachines en drogers. En… er is een goede kebab zaak. Deze maaltijd kost 490 kronen (een dikke 21 Euro per persoon). Best duur voor een bakje fastfood, maar nog wel te doen.

Half twaalf ’s nachts. De zon gaat hier nog net heel even onder maar het wordt geheel niet donker.

Weer een veerboot.

We hebben er twee nodig vandaag.

De tweede heeft kennelijk een hekel aan omvaren en gaat hier door een zeer nauwe doorgang tussen twee eilandjes.

We gaan naar het eiland Alsta waar een gebergte “de zeven zusters” is. Wij gaan een van die zusters beklimmen. Dat is de linker hier. 1.037 meter vanaf zeeniveau en wij zitten op zeeniveau. Dat wordt dus een hele klim.

Het is ook buitengewoon steil.

Het lijkt erop dat we over een hele brede waterval lopen waarvan bij het opraken van de sneeuw het meeste al is opgedroogd.

Dan komen we op zo’n 500 meter de eerste sneeuw tegen.

Het uitzicht wordt ook al fraaier.

Dan een eindje verder wordt de sneeuw al serieus. Dit is dus waar de restanten van de waterval vandaan komt.

Sommige stukken zijn zo steil dat je een beetje moet kiezen tussen lopen en klimmen.

En dan is het weer iets vlakker.

We passeren weer een sneeuwveld. Het is een goed gemarkeerde wandeling, zie de rode merktekens.

Dan komen we op de kam tussen de beide pieken en kunnen er overheen kijken. Daar ligt een nog steeds dichtgevroren meertje een beetje lager.

De piek waar we niet heen gaan. Deze is een kleine 100 meter lager dan die wij gaan doen.

De laatste begroeiing.

En dan is het verder klimmen over enorme rotsblokken naar “onze” top.

Pfff. De laatste 50 meter zijn het zwaarst.

En dan zijn we op de top. In dat tonnetje zit een notitie boek waar je iets in kunt schrijven.

Even een paar plaatjes rondom de top.

Weer naar beneden. In het oosten ziet de lucht er beroerd uit en horen we wat onweer gedonder, dus we blijven niet te lang op de top.

Deze steilheid is naar boven eigenlijk makkelijker dan naar beneden.

We zijn er weer. Die rechtse lijkt zo veel hoger maar is lager, zal wel door de afstand komen.

Dit is helaas een terugkerende bezigheid. Diesel kost hier tussen de € 1,80 en € 2,00 per liter. Op deze wegen lopen we tussen de 1:13 en 1:16 dus er gaat wel wat doorheen.

Even weer in een supermarkt. Dat Noors is echt niet zo moeilijk.

Een klusje. Tijdens de afgelopen warme dagen bleek de condensor van de koelkast (dat rekje achterop) wel heel erg warm te worden. Kennelijk is de ventilatie daar onvoldoende.

We maken een sleuf in het kastje erboven zodat de warme lucht achter het laatje langs naar boven weg kan. Hiervoor moesten we wel eerst een trilzaagmachine kopen want die hadden we natuurlijk niet meegenomen.

Het weer is behoorlijk slecht geworden. Veel regen en harde wind. Dan is alles helaas een stuk minder mooi.

We pakken weer een veerbootje en passeren hiermee de poolcirkel. Helaas niet het mooiste weer, maar dit teken zullen we op de Noordkaap weerzien.

De eerste gletsjer die we tegenkomen.

En dan in de rij voor de ferry naar de Lofoten. We waren precies de eerste die niet meer mee kon met de 18.30 boot. De laatste werd nog dwars achter de rest geparkeerd en wij konden weer achteruit. Staan we nu wel helemaal vooraan in de rij, maar de volgende gaat pas om kwart over drie ’s nachts. Dat is ook het moment dat deze foto is gemaakt. Zo licht is het dus de hele nacht door, zelfs bij dit beroerde weer.

Vrijwel uitsluitend campers.

Er staat een stevige zuidwest wind (tot 40 knopen). Dat is de meest beroerde windrichting voor deze ferry. Er staan daardoor hele grote golven die hij dan ook niet dwars neemt. Hij gaat eerst teveel westelijk schuin ertegen in en dan 90 graden om zodat ze schuin van achteren komen. De aankomst op de Lofoten is helaas niet zo mooi.

Het zuidelijke stuk is erg rotsachtig met hele smalle wegen over smalle dammen en bruggen.

Er staan hier overal rekken waar restanten van vis te drogen hangen. Hier moet je je ramen dicht houden en de ventilator op binnen circulatie want de stank is niet te harden.

Allemaal vissenkoppen. Schijnen ze veevoer van te maken.

De lokale klaproos.

Ziet er iets anders uit dan wij hem gewend zijn.

Eerste overnachtigsplaats. Een parkeerplaats met een toiletgebouw. Er zijn hier niet echt mooie plekjes waar je kan staan. Door een overkill aan campers hebben ze ieder zijweggetje en nisje en zo, dichtgezet met keien.

Pasta met kip en champignonsaus. Biertje erbij. Bier kost hier ruim vijf keer zo veel als in Nederland. De rest van de boodschappen twee tot drie keer. Wijn wil je hier niet kopen….

En dan de volgende morgen verder naar het noorden.

We vinden een plekje voor de nacht vlak bij de veerboot die we morgen moeten hebben. Het is nat en koud dus we zitten binnen met de verwarming aan.

Zo rond middernacht kijk ik even uit het raam en zie dit langskomen.

De volgende dag (22 juni) gaan we verder naar het noordoosten (ja zo lopen die Lofoten nou eenmaal) en stoppen bij een plaatsje dat het Venetië van de Lofoten wordt genoemd. Dat Venetië is dan weer zwaar overdreven, maar er is wel een watertje tussen de huizen. En een bergtop die we willen beklimmen.

Dit is dan dat watertje tussen de huizen. We gaan dadelijk die berg beklimmen en dan wel eens van boven zien of het iets met Venetië te maken heeft.

Die linker top, daar gaan we heen.

Het is een buitengewoon steile wandeling. 541 meter omhoog en weer naar beneden in 3,35 kilometer.

Het is echt een steile klim.

Een bergmeertje waarin gezwommen wordt.

En dan weer verder klimmen.

Bijna op de top. Dit is de kam tussen de twee toppen.

Ja, Venetië is echt zwaar overdreven.

En dan het laatste stukje naar de top.

Nog steeds geen Venetië.

Rondje top.

Na de afdaling (die ook echt niet meeviel) verder naar het noordoosten. Een prachtige houten kerk.

En hele mooie bergpunten. Je ziet hier overal nog sneeuw liggen, maar wij zitten op zee niveau. We zitten natuurlijk wel een heel eind boven de poolcirkel en we horen later van vrienden die enkele weken voor ons op deze breedtegraad zijn geweest dat er toen zelfs nog wegen dicht waren vanwege de sneeuw.

We vinden weer een plekje vlak bij de ferry die we morgen willen nemen. Een mooi strandje met een toiletgebouw. Ja, voor ons is een toiletgebouw in de buurt wel prettig. We hebben wel een toilet in de camper, maar dat is met zo’n cassette vuilwatertankje die je ook weer ergens moet legen. Die gebruiken we als het niet nodig is liever niet.

Het is lekker weer.

Hier is het net over twaalven ’s nachts en het is nog steeds lekker weer.

En dan nemen we de 23^e de ferry naar een volgende landtong. Helemaal om de fjord heen rijden is vaak heel erg ver terug en vele van deze ferries zijn ook nog gratis.

We hebben met vrienden uit de zeilerswereld afgesproken, Arie en Evelien van de Beagle die we uit Ragusa kennen. Zij hebben hun boot ongeveer tegelijk met onze verkocht. Zij hebben zo’n mega camper van 7 meter. Erg comfortabel binnen.

De volgende dag gaan we weer verder naar het noordoosten. We komen in Noorwegen heel erg veel wegwerkzaamheden tegen. Die zien er altijd zo uit.

We rijden naar een parkeerplaats met uitzicht op de Noorse Alpen. Veel gletsjers (meer dan 140) en sneeuw. Deze bergen zijn zomaar tussen de 1,5 en 2 kilometer hoog.

Permafrost.

De volgende dag gaan we verder naar het noorden. Onderweg komen we dit uitzichtpunt tegen. Jammer dat de zon niet schijnt, maar toch maar even.

We staan voor de nacht weer op zo’n P-WC plek. Helaas komt er een koelvrachtwagen bij staan. Om de zoveel minuten buldert er een dieselmotor die de boel een beetje koud moet houden. Daar wil je niet bij staan dus gaan we honderd meter verderop. 20 minuten later rijdt die vrachtwagen weer verder……

En dan rijden we op 26 juni de laatste loodjes naar de Noordkaap, het noordelijkste puntje van Europa. Je ziet hier dat de boompjes het zwaar hebben, deze berkjes worden amper hoger dan 5 meter en velen zijn waarschijnlijk door sneeuw en ijs platgewalst.

Nog ca. 100 km naar de Noordkaap. Er is nog wat groen en er is zelfs een vissershaventje.

En weer van die visdroogrekken.

Nog 50 km van de kaap. Bomen zijn hier bijna niet meer een de rotsen bestaan uit plakjes.

Zomerhuisjes zijn er nog wel.

En snowscooters wachter op betere tijden.

Een pistebulli.

Er liggen hier en daar kuddes rendieren.

Dan het laatste loodje. De Noordkaap ligt op een eiland en om hem toch eenvoudig bereikbaar te maken is er een tunnel aangelegd naar dit eiland.

We zijn op het eiland van de kaap. De sneeuw rijkt hier tot zeeniveau en er zijn helemaal geen bomen meer. Wel een prima weg trouwens.

Nog een kilometertje en we zijn er.

En dan nog 500 meter!

We zijn er. Je moet tegenwoordig 125 kronen voor een auto en 17 per persoon aftikken (totaal ongeveer 14 euro) om hier te mogen staan, maar dan heb je ook wat.

Deze dingen betalen nog een beetje meer en daar willen we dan ook niet bij staan. We hebben een mooi eenzaam plekje gevonden ver bij dit campergeweld vandaan.

We wandelen naar het noordelijkste stukje Europa.

Vlak bij is een kunstproject van zeven kinderen van all over the world. Grappig dat Artok uit de Sovjet Unie een vredesvogel heeft gemaakt.

Deze moeder met haar zoontje (en dochter?) staan hier al sinds 1988 naar te kijken.

Het bezoekerscentrum van de Noordkaap. Voor 330 kronen per persoon (ca. € 30) mag je naar de souvenirshop en het restaurant.

En een terrasje. Ligt nog een beetje sneeuw. Ja, die gaat hier met de noorderzon maar langzaam weg. Het is 8 graden en waait een halve storm zodat het bijzonder winters aanvoelt.

En hier dan het symbool van de noordkaap.

Ver beneden ons vaart een cruiseschip. De kaap is dus ook best wel hoog. Dit schip doet een rondje boven de kaap en dan als de bliksem naar de stadskade zuid op dit eiland zodat de cruise gasten per touringcar de middernachtzon kunnen komen bezoeken.

Als we terug komen bij de auto blijkt ons private plekje een start van een nieuwe rij te zijn geworden.

Dan gaan we om twaalf uur ’s nachts ook maar even naar de middernachtzon kijken (met de noorderzon vertrekken kan hier echt!). We zijn niet de enigen.

Beetje lange schaduwen, maar wel echt middernachtzon.

Het is ons veel te koud op de kaap dus we gaan de volgende dag weer zuidwaarts. Hier een kleine Sami nederzetting.

En nog behoorlijk wat sneeuw.

Hele kuddes rendieren.

Die lopen overal en zijn helemaal niet bang of schuw.

We rijden verder naar het zuidoosten en komen al snel bij de Finse grens. Het drielandenpunt van Noorwegen, Zweden en Finland ligt in een meertje waar je alleen heen kunt wandelen (ca. 28 km enkele reis) dus die slaan we even over.

In Finland vinden we een heel mooi plekje in een bossig gebied met een meertje.

Het is er prachtig en het is inmiddels 25 graden, maar we kunnen geen moment buiten zijn of we worden opgevreten door hele hordes agressieve muggen. Dus binnen zitten met de horren er in.

De volgende morgen (28^e) verlaten we deze plek weer graag. Er is hier niet te wezen. Beetje smal doorgangetje, maar het past net.

En dan gaan we verder zuid. Onderweg moeten we telkens in de ankers voor rendieren. Die dieren rennen overigens niet maar sjokken een beetje. Zijn absoluut niet onder de indruk van auto’s en toeteren en zo en gaan alleen aan de kant als ze toch toevallig die kant op willen.

Kijk, hier 50 kilometer boven de poolcirkel kan het ook best warm zijn.

En dan kruisen we de poolcirkel zuidwaarts.

We vinden weer een heel mooi plekje in een bos bij een meertje en komen er weer achter dat je nog geen minuut buiten kan zijn zonder dat ieder bloot plekje zwart kleurt van de muggen. Heel erg jammer. 28 graden en we zitten binnen met de ventilator aan.

De volgende morgen (29^e) rijden we 30 km verder naar het zuiden waar een nationaal park is waar we een wandeling van ca. 12 km gaan doen.

Het is wel een erg gecultiveerde wandeling. Overal waar je ook maar een beetje zou moeten klimmen is een trap gemaakt.

Zelfs de rendieren dragen hier een das en maken netjes gebruik van de trappen.

De wandeling gaat grotendeels langs deze woeste rivier.

Tja, het is allemaal wel erg mooi en wonder boven wonder bijna geen muggen vandaag.

Na de wandeling rijden we nog zo’n 70 kilometer verder, krijgen een gigantische onweersbui over ons heen en kopen nieuwe ruitenwissers en een elektrisch muggen verjaag ding. We zijn al weer zo ver zuid dat het ’s nachts bijna een beetje donker wordt. Zo ziet het er om 12 uur uit.

De volgende ochtend (30^e) gaan we verder zuid naar een volgend nationaal park voor een wandeling van een kilometer of 8. Eigenlijk is heel Finland een nationaal park, met af en toe een stukje landbouw grond of een dorpje. Je kunt hele tijden rijden zonder ooit enige bebouwing te zien. Hier rijden we door het meest bewerkte gebied tot nu toe.

En dan zijn we in het nationaal park. Het is een graad of 24 met een beetje wind, dus heerlijk wandel weer.

Uitzicht, vanaf het hoogste punt van de wandeling, over de meren. Bij wijze van uitzondering zien we hier een zeilboot. Die zie je hier bijna niet. Wel wat visbootjes zo nu en dan en bij de strandjes af en toe een kano of een sup.

Na de wandeling gaan we verder zuid naar een plaatsje Kontiolahti. Bij binnenkomst zien we deze prachtige houten kerk.

Hier kunnen we bij een jachthaventje staan voor de nacht en gebruik maken van de voorzieningen.

De route tot nu toe.

En dan is de maand weer om. Veel gereden en heel erg veel gezien. Heerlijk om weer op reis te zijn. We reizen nog even door. We hopen alleen dat we niet de zomer in Nederland al gemist hebben. Eind juli zullen we de volgende blog plaatsen.