Mei 2015

Door naar Mallorca en Menorca – Balearen II.

De maand mei staat in het teken van gezelligheid met onze Deense en Engelse vrienden, verjaardagen, feestjes, BBQ’s en afscheid nemen. De Denen gaan eind mei richting Frankrijk om de boot daar op een vrachtauto terug naar Denemarken te laten transporteren. De Engelsen gaan op weg naar Gozo om daar Holly’s ouders te bezoeken. Misschien zien we Julian en Holly nog weer op hun terugweg naar Valencia, de Denen zullen we niet weer tegenkomen. Best gek eigenlijk. Decor van dit alles zijn de prachtige eilanden Ibiza, Mallorca en Menorca. 

Stopte de laatste blog met een stormpje, hier zie je de avond na dat stormpje.

Zeilend met de Happy Cat belandde dit kwalletje met zeil in het net. Ca. 5 cm groot en met duizenden tegelijk zeilden ze de baai binnen. Maar even niet zwemmen denk ik.

Vanuit San Antonio hebben we samen met de Gullsway en de Karen Blixen een uitstapje naar San Miguel gemaakt. Dit is een prachtig baaitje aan de noordkant van Ibiza. We hebben hier gedoken, gezwommen en ge-BBQ-d.

In de viswedstrijd had ik de eer de enige vis te vangen (en gelijk ook mijn eerste). Die hebben we ook maar op de BBQ gedaan. Best lekker, maar ik ben toch meer een vleeseter.

Na de BBQ even lekker zwemmen in ons privé bad in de kelder van de Safari.

’s Avonds onder het genot van een wijntje nog wat na-kletsen en een spelletje doen.

Het heette iets van ibbel dibbel en gaat ongeveer zo: ieder krijgt een nummer (ibbel dibbel no.1 t/m 8) en wanneer je wordt aangeroepen moet je een andere aanroepen. “Ibbel dibbel no. 2 with no ibbel dibbels is calling ibbel dibbel no. 6 with 3 ibbel dibbels, waarbij het aantal ibbel dibbels dan staat voor het aantal zwarte stippen op je voorhoofd en op het voorhoofd van degene die je aanroept. Als je het fout zegt krijg je er een ibbel dibbel bij.

Is best moeilijk na een paar wijntjes!

Maar geeft een boel lol.

De dag na het ibbel dibbel festival gaan we allemaal terug naar San Antonio. Wij gaan met Jochem en Susan uit spelen met de 115PK Rib van de Vixen. Dat gaat hard!

Prachtige rots om onderdoor te varen.

Op 3 mei is dan de verjaardag van Jacob. Hij wordt 18 en onder het genot van een glaasje champagne houdt Claus een toespraak aan boord van de Karen Blixen.

De familie in Denemarken toast mee per skype.

Daarna gaan we naar Pikes voor een heerlijk diner en zo.

Claus met Jonathan en Jacob.

Tja, en als je 18 wordt mag je een sigaar!

En als je 54 bent ook.

De dag erna is Jonathan aan de beurt met zijn 17e verjaardag.

Dan is het tijd om naar Mallorca te vertrekken. Beetje grauw weer, maar wel wind.

Palma de Mallorca. Hier vinden ze onze boot maar zielig klein.

Omdat we volgens de havendienst niet vlak bij de haven mogen ankeren (ja, die willen natuurlijk dat je de haven ingaat en ergens tussen de 100 en 200 euro per nacht gaat betalen) gaan we de volgende dag naar een mooi klein baaitje een beetje terug naar het westen.

Hier maken we een mooie lange wandeling.

De dag erna (7 mei) gaan we naar Santa Ponsa.

Dit blijkt een hele mooi diepe baai te zijn die eigenlijk bij alle winden goed is. 

Paula in haar in Croatië gekochte gele jurkje. Deze foto is van 2004.

En deze van 2015! Goed spul hè.

Onze ankerplaats in Santa Ponsa

We gaan met de bus naar Palma. Ik heb nogal een hekel aan openbaar vervoer (tenminste als er geen vleugeltjes aan zitten) omdat het zo verrekte on efficiënt is. Dat werd hier maar weer eens bevestigd. Er stond een bus naar Palma, maar er kwam nog één met Palma Express erop. Volgens de chauffeur van de eerste bus moesten we die hebben. We vertrekken en rijden het hele dorp rond. Na een kwartier zijn we weer terug waar we begonnen, waarna na 5 minuten eindelijk de 20 minuten durende rit naar Palma werd gestart, pfff..

Palma is een hele mooie stad (tenminste het oude gedeelte)

Na een lange wandeling door de stad hadden we wel zin aan wat. We zochten een tent met een Hamburger voor 4,5 Euro op het reclamebord (ja, we zijn zuinig). Op de kaart blijkt de hamburger 6,5 Euro te kosten, maar dan krijg je er wel friet bij. En wat we wilden drinken. Nou doe maar een biertje. Een grote? Ja doe maar een grote. Stond natuurlijk niet op de kaart, maar wel op de rekening, 10,80 Euro per biertje!!!!

En dan is het weer tijd voor een wat landelijker omgeving.

Een piep klein baaitje dat helemaal vol lag. Gelukkig liep het tegen de avond helemaal leeg en lagen alleen de Gullsway, Safari en een onbekende er nog.

Na nog een tussenstop in een mooi baaitje aan de zuidwest punt van Mallorca (San Jordi) gaan we op 14 mei naar Porto Colom, een natuurlijke haven aan de zuidoost kant van Mallorca. Onderweg krijgen we een stevige zuidelijke wind die zo uit Afrika komt of zo. In de wind is het ruim 35 graden. Aan de begroeiing hier te zien is dat geen uitzondering.

Hier lijkt het net alsof hij hier staat voor nieuwe antifouling.

Maar er moet iets meer gebeuren.Na een paar dagen harde noordelijke wind (Mistral) waardoor de temperatuur tot een graad of 20 is gezakt en het zelfs een paar druppen heeft geregend, gaan we als het weer weer goed is verder naar Menorca.

We gaan eerst naar een baaitje aan de zuidkant (Cala Son Saura). Het is er werkelijk prachtig. Je kunt op 6 meter diepte de ribbeltjes in het zand zien. We gaan snorkelen en zien dan dat de bodem bezaait is met pijlstaartroggen die zich ingraven in het zand. Ook zien we er een aantal fladderen (zo ziet het zwemmen van roggen er uit). Paula heeft ook nog een flinke Murene (zeeslang) zien zwemmen.

De volgende morgen krijgen we van de Gullsway een sms’je dat zij de nacht hebben doorgevaren en in Mahon liggen. Wij gaan daar ook heen en liggen daar in een geweldig beschutte baai. Mag ook wel want de Mistral is weer terug en het waait af en toe behoorlijk.

De ingang van de baai van Mahon is enorm gefortificeerd. 

Dat willen we natuurlijk zien. De temperatuur is inmiddels weer naar een graad op 20 gezakt vanwege de Mistral, en dat vinden we heel koud.

Het fort is prachtig.

Wij ook.

Dit was een gevangenis binnen het fort. Deze is tot 1974 in gebruik geweest maar nu helemaal vervallen.

Mooi rots tuintje.

Met mooie bloemetjes.

En deze verwacht je hier toch ook niet tegen te komen.

Omdat het zo koud is staan er pannenkoeken op het menu.

Julian en Holly gaan binnenkort het land van de Mercadona verlaten om richting Gozo te gaan. Zij willen nog even groot inslaan, en wij ook. We lopen heen en delen een taxi terug.

Na de boodschappen maken we een wandeling door Mahon.

En de volgende dag nog één met Julian en Holly. Dit is ook voorlopig de laatste keer dat we ze zullen zien. Ze gaan de volgende dag vroeg op en vertrekken naar zuid Sardinië, als eerste stap naar hun tocht naar Gozo. 

Na nog een kuipbiertje (of 3 of zo) nemen we afscheid en hopen ze op hun terugweg naar Valencia (waar ze de boot de komende jaren achter willen laten) over een maand of drie nog weer tegen te komen.

Van onze Deense vrienden kregen we een SMS dat ze wegens goede weersomstandigheden en een vervroeging van het vrachtauto transport naar Denemarken diezelfde dag naar Port Napoleon zijn vertrokken. Die zien we de komende jaren niet terug. We zijn weer heeeeelemaal alleen! We gaan gelijk met z’n tweeën een wandeling langs de kust maken.

Op 24 mei vertrekken wij naar Cala de Addaia en ankeren in een prachtige diepe fjord, dat noemen ze hier Cala. Het lijkt eigenlijk nog het meest op de Haderslev Fjord in Denemarken (alleen warmer).

We maken een mooie lange wandeling en zien er zelfs koeien in de wei. 

Tja, als er beneden geen plek meer is, dan maar boven parkeren.

Dan gaan we 25 mei naar Cala Blanch, Fornells. Er is weer een Mistral voorspeld en het waait al weer behoorlijk. Een fokje is genoeg. Jammer dat het bijna tegen de wind is.

We ankeren in wederom een prachtige baai. Iets minder diep dan de vorige, maar breder.

We gaan fietsen naar de hoogste berg op Menorca. Deze is 361 meter hoog. de tocht is enkele reis een kleine 15 km, maar de klim concentreert zich op de laatste drie km. Het grootste stuk hiervan lopen we omdat het echt niet gaat met die fietsjes.

Maar het uitzicht mag er dan wezen.

Onze baai.

De tocht naar beneden is een stuk minder vermoeiend, maar wel spannend. Hangend op de remmen, die behoorlijk beginnen te stinken, bereiken we in een zeer korte tijd het dorpje dat hier beneden te zien is.

Zouden ze hier de regenpijp nog niet hebben uitgevonden?

Dit is de ingang van onze baai. Omdat de mistral nog een beetje te hard doorstaat gaan we er vandaag maar niet doorheen.

Dat geeft Paula de gelegenheid een cake te bakken.

Best gelukt. Smaakt fantastisch. Moeten we wel een tijdje mee doen, want er ging een heel pakje boter in. Daar doen we normaal ruim een maand mee!

Nu is alles weer rustig. We zullen morgen weer een volgende baai opzoeken.

Tot zover de belevenissen van deze maand. Eind juni zullen we de volgende blog plaatsen.