September 2019

Spanje.

Deze maand start net op de grens van Frankrijk en Spanje. We zeilen langs de kust langzaam richting Almerimar en bezoeken onderweg diverse mooie kustplaatsen en baaien. Er wordt voor 10 september zwaar weer voorspeld en dat gaat wel een week duren. Het weer systeem wordt “gota fria” genoemd (vertaald als koude drup) en dit treedt op als koude oceaanlucht over de hete Middellandse Zee trekt. We zoeken hierom de beschutting van een lagune (Sant Carles de la Rápita) in een rivierdelta die ons rondom beschutting geeft. Bij ons zien we niet meer dan 45 knopen wind en ook de meeste regen en onweer blijft ons bespaard, maar we lezen dat er iets ten zuiden van ons veel schade is door overstromingen en zo. Als het weer rustig is gaan we naar Ibiza. Daar treffen we drie bekende boten en hebben het erg gezellig. Ook komt Jan Hendrik een weekje met ons meevaren. We doen een rondje Ibiza met een uitstapje naar Formentera en eindigen de maand in San Antonio waar Jan Hendrik weer op de bus naar het vliegveld stapt.

De route van september.

We beginnen deze maand in Roses, onze eerste ankerplek in Spanje. Als we het anker ophalen om verder te gaan gaat het een beetje anders dan anders. Blijkt onze fantastische Mantus bridle haak met de moer van de harp aan de beugel van het anker gehaakt te zijn en trekt hij hem op de kop uit het water. De beugel ligt hier op de moer. De kans is wel heel klein dat dat gebeurt, maar het is niet goed! We zullen de harp moeten vervangen door één met een inbus of zo.

We zwaaien Emerald, die hier inmiddels ook is gearriveerd, gedag en gaan naar het zuidwesten. In de baai moeten we eerst opkruisen in heel weinig wind, maar buiten is de wind 180 graden andersom en met de code-0 en grootzeil over twee kanten kunnen we toch alles zeilen. 

Na een tussenstop in Cala de Sant Pol (prima ankerbaaitje) gaan we richting Barcelona.

We zijn al twee keer op citytrip naar Barcelona geweest, dus dat slaan we deze keer maar over. Je kunt er toch niet goed ankeren en de jachthavens kosten hier al snel zo’n 200 Euro per nacht. We ankeren voor de nacht zuidwest van Barcelona naast een rivier, met uitzicht op het vliegveld.

De volgende dag door naar La Sella bij Cap Salou. Daar is net een klein hoekje waar we beschut tegen de zuidwestelijke deining kunnen liggen. Dit plaatsje is één groot pretpark. Kijk maar eens naar die krullen in het midden van de foto. Allemaal achtbanen en zo.

De 5e gaan we verder zuidwest naar een rivierdelta met een door zandbanken omgeven binnenmeer. Er is voor de komende tijd wat onstabiel weer verwacht met veel oostelijke wind en deining. Dan kun je in deze omgeving verder nergens beschutting vinden.

Eindelijk hebben we weer eens wind. 

De wind is tussen de 15 en 20 knopen, maar de hoek is tussen de 50 en 60 graden Dan krijg je bij bootsnelheden tussen de 12 en 15 knopen nogal wat extra schijnbare wind. Zoveel wind dat we 3 reven in het grootzeil zetten en de fok een stuk indraaien. We zien op de windmeter dan regelmatig 30 knopen schijnbaar. 

En we lopen weer eens fatsoenlijke snelheden voor een multihull.

Dit is de loefromp. De waterlijn is ca. 10 cm hoger dan normaal 

Dit is de lijromp. Ook deze waterlijn ligt ruim 10 cm hoger dan normaal. We gaan dus niet scheef of zo, maar liften als geheel wat uit het water. 

En terwijl wij lekker voortstuiven probeert deze libelle zich krampachtig aan een touwtje vast te houden, terwijl zijn vleugels wapperen in de wind.

Tja, dit is de med. Nog geen uur later zakt de wind plotseling geheel in tot een knoop of 5.

’s Avonds in het binnenmeertje. Super beschut, geen deining of wat dan ook. Erg relaxed.

De 6e zetten we de boot vast op een harde zandplaat zodat we er met de poetsmachine omheen kunnen lopen om de boot weer eens in de was te zetten. De charmante kleding is in verband met de enorme kwallen die we hier gezien hebben.

Kijk, het heeft wel effect! Je hoeft niet te onthouden wat je al had gedaan.

De 8e gaan we een fietstocht in de omgeving doen. 

We hebben gehoord dat hier rijst verbouwd wordt en dat willen we wel eens zien.

Er is een enorm irrigatie systeem dat ervoor zorgt dat de planten met de voeten in het water blijven staan. Het water wordt afgetapt van de rivier.

En dat vinden de krabben en kreeften ook erg leuk.

Dit zullen dan de rijstkorrels zijn.

Beetje lastig pellen, maar het lijkt wel echt op rijst.

Dit landje is geoogst. Daar zijn de vogels dan kennelijk weer gek op.

De hele rivierdelta is heel plat. Verder landinwaarts beginnen de bergen weer.

Na een flinke fietstocht hebben we wel wat verdient. Dit is wat je hier voor 2x 1,80 Euro koopt. 2x 0,33l bier, 2x een kleine tappa en olijven. En bij ieder volgend biertje weer een tappaatje.

Inmiddels is de Billaroo, een Australische Grainger Lightwave 46, de baai binnen gekomen. We hebben elkaar al verschillende jaren op afstand gezien, maar enkele weken geleden in de baai van Villefranche-Sur-Mer pas kennis gemaakt. Vanavond gaan we bij ze eten. 

De 10e wordt een heel stevige wind verwacht. Windkracht 7 tot 8 met vlagen van 10. Dit is eigenlijk de reden van ons betrekkelijk lange verblijf in deze super beschutte baai. 

Uiteindelijk valt het mee. Niet meer dan een dikke 9 gezien. 

De 13e lezen we op NOS.nl dat door de enorme regenval in oost Spanje die volgde op de storm er op veel plaatsen overstromingen zijn. Het weer systeem wordt “gota fria” genoemd (vertaald als koude drup) en dit treedt op als koude oceaanlucht over de hete Middellandse Zee trekt. Het zeewater is hier nog steeds 30 graden.

Het gaat ook gepaard met enorme onweersbuien. Hier is Menorca de klos. Wij liggen in dat gebiedje net onder de t van Blitz en zijn tot nu toe behoorlijk gespaard gebleven.

Wij hebben tussen de regendagen door even een mooie droge dag en willen een uitzichtpunt boven op de bergen bekijken. Het is dat naar boven uitstekende bobbeltje midden op de foto.

Wij parkeren de dinghy in de jachthaven en gaan bij de tourist office vragen of er een wandelroute heengaat. We hebben op onze telefoons wel wandelpaden gezien, maar soms zijn die er in werkelijkheid niet of gaan die over privé terrein achter hekken.

De man die ons te woord staat spreekt geen engels, maar weet met handen en voeten uit te leggen dat we naar de andere kant van de bergen moeten RIJDEN, daar parkeren en daar via een pad omhoog kunnen. Daar heb je dus niets aan. 

We gaan op de gok via de paadjes als aangegeven op de telefoon gewoon lekker lopen.

Het is een heel moeilijk pad, maar het is er wel, en ook goed zichtbaar. Eerst ca. 5,5 km omhoog lopen en dan nog 2,5 km klimmen, regelmatig op handen en voeten.

Het is er wel prachtig. 

Na enkele uren hebben we de top bereikt. Er is een opening in de rotsen waardoor je naar het oosten kunt kijken.

Je ziet dan de ingang van de lagune waarin wij liggen. 

We klimmen bovenop de rots met de doorkijk en hebben dan werkelijk panoramisch zicht. Het noorden met in het midden de rivier El Ebre. Er omheen de rijstvelden.

Het oosten, de lagune waarin wij liggen.

Het zuiden.

Het westen.

Omhoog klimmen op handen en voeten is nog te doen, maar achterstevoren naar beneden klimmen 2,5 km lang is wel een beetje veel van het goede dus de terugweg gaan we naar die parkeerplaats waar de tourist office man het over had. Dat is een mooi gemarkeerd pad van 1,85 km en daarna 7 km over de weg.

Dan kunnen we onder het genot van een biertje in de kuip nog even uitkijken op de route die we gedaan hebben.

Na nog een paar dagen in de beschermde baai gebleven te zijn besluiten we over te steken naar Ibiza. Het weer is alweer aardig kalm geworden en er wordt tussen de 15 en 20 knopen wind verwacht en geen onweersbuien meer. We vertrekken om een uur of 11 en beginnen met snelheden van 10+ knopen. We hebben een kleine 110 mijl te gaan en kunnen dus nog voor het donker aankomen. Helaas lukt zoiets nooit in de Med. Na ca. 60 mijl in een paar uur gedaan te hebben zakt de wind naar 0 een moeten zelfs de motoren aan. We zijn er om half twee ’s nachts.

In Ibiza is (helaas) het seizoen nog niet voorbij. 

De baai van San Antonio.

Dan gaan we naar de westkant van het eiland. We komen daar over het rif tussen Illa des Bosc en Sa Conillera. Het is daar maar 3 meter diep en alles is rots dus dat doen we maar even op de motor. Je ziet aan het water waar het rif is. 

Mooi ge-erodeerde rotsjes op de noordkant van Illa des Bosc.

In Cala Tarida treffen we weer wat van die moderne vierkante boten. Ze hebben ze dus ook in catamaran uitvoering. Deze is 20 meter lang en 11 meter breed. Heeft twee verdiepingen binnen en dan buiten er nog één bovenop. Dat er dan geen ruimte onder het brugdek overblijft vinden ze niet erg, als er golven zijn varen ze gewoon niet.

Deze is volgens mij voor rivieren en meren bedoeld, maar ja….

Het is een beetje bewolkt dus ga ik weer door met mijn “hobby” de boot poetsen.

Deze vloog tegen de achterkant van de kajuit (pok!) en viel toen dood neer. Jammer.

We zijn weer terug in de baai van San Antonio. We kregen bericht van zowel Puff als Olé dat ze daarnaar onderweg waren. Happy hour en diner op Safari.

De volgende dag loopt ook de Hope binnen.

De 23e nemen wij de bus naar het vliegveld om Jan Hendrik op te halen. Hij komt een weekje meezeilen.

Na een dineetje op de Puff gaan we de volgende ochtend richting zuidkant van Ibiza.

Het indukwekkend hoge Es Vedrà aan de zuidwest kant van Ibiza.

We ankeren in Ensenada de la Canal aan de zuidkant van Ibiza. Er zijn daar uitgestrekte zoutwinnings gebieden.

Op een mooi gerestaureerde zoutopslagloods staat dat binnen een expositie is. Wij hadden iets over de zoutwinning verwacht, maar dit is ook mooi!

Dan door naar Formentera.

Wederom enorme zoutwinningsgebieden al lijken deze niet meer actief. We maken er een wandeling omheen.

Het beeld van de ankerplaatsen veranderd wel met al die Wally achtige bootjes.

En waar zat deze ontwerper met zijn gedachten?

Na ca. 8 kilometer wandelen in ruim 30 graden hebben we wel een biertje verdient.

’s Avonds in een mooi baaitje aan de noordkant van Espalmador. De ingang is 1,3 meter diep en we liggen op 2 meter. Hopen dat ze vannacht niet het stopje eruit trekken.

De gefortificeerde oude stad Ibiza City.

We ankeren naast het fort.

Vanaf het fort heb je een mooi uitzicht over de haven en de nieuwe stad.

’s Middags door naar Santa Eulalia del Rio.

Daar hebben ze echte bitterballen! En een heerlijk vis plateau.

De volgende ochtend gaan we gelijk om half twaalf op pad richting noordkant van Ibiza.

We varen rond de noordkant langs de noordwestkant weer naar het zuidwesten. We stoppen in de baai van Benirras. Hier trommelen hippies al sinds de hippie tijd elke zondag de zon onder.

Maar zover is het nog niet, er kan eerst nog even met de Kayacat gespeeld worden.

Dan als de zon net achter de berg begint de raken (we zijn dus eigenlijk iets te laat) gaan we naar het strand om het getrommel te aanschouwen.

Er hangt een sterke wietlucht op het strand en er wordt lustig op los getrommeld. Niet meer de originele hippies zo te zien.

En dan is ie toch echt onder.

We bezoeken nog even de markt met zelf gemaakte sieraden en kleding (bemand door tweede generatie hippies).

Even later op de boot kleurt de lucht nog even schitterend rood en blauw.

Dan is het 30 september en gaan we naar San Antonio. We hebben dan het rondje Ibiza voltooit. Jan Hendrik vliegt hiervandaan morgen terug naar Nederland. We hebben het erg gezellig gehad.

We hebben weer en leuke en gezellige maand gehad. Het is hier nog steeds overdag boven de 30 graden met doorgaans heerlijk zonnig weer en weinig wind. Je merkt wel dat het seizoen op z’n eind loopt, vooral doordat het overal veel rustiger wordt. Wij vinden dat niet erg, we kunnen de waterscooters, speedboten met matrassen vol gillende idioten en zo echt wel missen. We zullen zodra de wind gunstig is oversteken naar de vast wal en langzamerhand verder afzakken richting Almerimar. Eind oktober zullen we de volgende blog plaatsen.